Οχι άλλον Τσίπρα!

Πριν από λίγες ημέρες έπιασα τον εαυτό μου να συμφωνεί, παραδόξως, με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας ήταν καλεσμένη σε τηλεοπτική εκπομπή, και με το «καλημέρα, καλώς ήρθατε», η δημοσιογράφος άρχισε να τη ρωτάει για το βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα. «Δεν ήρθα γι’ αυτό εδώ», της απάντησε η κυρία Κωνσταντοπούλου, «η χώρα έχει προβλήματα». «Ναι, αλλά ο Αλέξης Τσίπρας…», επέμενε η δημοσιογράφος. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου έβγαλε ήρεμα το μικρόφωνο κι έφυγε.

Σε μια χώρα που όντως έχει προβλήματα –με μεγαλύτερο όλων την καθημερινότητα των πολιτών της– όλοι ασχολούνται με τον Αλέξη Τσίπρα. Και ενώ οι πολίτες το φωνάζουν με κάθε ευκαιρία, ότι το πορτοφόλι τους τούς πνίγει μέσα στο κενό του, μείζον θέμα συζήτησης είναι τα πεντακόσια «αν» που περιβάλλουν τον πρώην πρωθυπουργό: από το αν θα κάνει αυτοκριτική, έως το αν θα κάνει κόμμα. Με την εξαίρεση όσων έχουν συμφέρον (άμεσο ή έμμεσο, θετικό ή αρνητικό) να ασχολούνται μαζί του, όλοι οι άλλοι είναι να απορείς. Ναι, είναι πολιτική είδηση η «επιστροφή» (με «αν» και αυτή), την αναλύσαμε, τα είπαμε, πάμε παρακάτω. Ας περιμένουμε, τουλάχιστον, να δούμε ποιο από τα «εάν» θα γίνει πραγματικότητα και πώς, πριν ασχοληθούμε περαιτέρω.

Μέχρι τότε, σε τι ακριβώς και ποιον εξυπηρετούν οι εμβριθείς αναλύσεις του τύπου «τι ψιθύρισε ο τάδε στον δείνα στους διαδρόμους της Κουμουνδούρου»; Τρεις άνθρωποι είναι στην Κουμουνδούρου, του θυρωρού συμπεριλαμβανομένου, μάλλον να φωνάζουν πρέπει για να ακουστούν, όχι να ψιθυρίζουν. Ομοίως και το αν τσακώθηκε η κυρία Τζάκρη με τον κ. Κασσελάκη· αν και ήταν ένα καταπληκτικό ενσταντανέ πολιτικού ερασιτεχνισμού και ρηχότητας όσα διεμήφθησαν μεταξύ τους. Και τι είπε ή δεν είπε ο κ. Τσακαλώτος στο Eurogroup και αν ο κ. Τσίπρας βρήκε τελικά την «Ιθάκη» του.

Στο μεταξύ, κανείς από όλους αυτούς δεν έχει δώσει ούτε μισή πειστική απάντηση στον μέσο ψηφοφόρο, που συνεχίζει να βγάζει πρώτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις το «με καίει η τσέπη μου». Δίνουν απαντήσεις οι άλλοι; Οχι ιδιαίτερα, αλλά αυτό το ξέρουμε. Και τα προβλήματα τα ξέρουμε, δεν χρειαζόμαστε περισσότερες θεωρητικές διαπιστώσεις περί του τι δεν πάει καλά με τον καπιταλισμό. Ολη αυτή η υπόθεση με την «επιστροφή» Τσίπρα και, κυρίως, η επικοινωνιακή διαχείρισή της, μοιάζει με ένα μικροπολιτικό παιχνίδι που έχει αποκλειστικό σκοπό να ανακατέψει μια ήδη ταλαιπωρημένη τράπουλα: ένα σωρό άνθρωποι που δεν έχουν κάτι ουσιαστικό να πουν, λένε αερολογίες και αναλώνονται σε μικρο-ίντριγκες και τρίχες που τις κάνουν τριχιές.

Προσδοκούν, άραγε, μια μετεξέλιξη τού 2015; Τότε, στο εκλογικό σώμα κυριαρχούσε ο θυμός και αυτός έγινε κινητήρια δύναμη για τις πολιτικές εξελίξεις, φέρνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Σήμερα ο θυμός έχει αντικατασταθεί από αμηχανία. Ο κόσμος κάτι θέλει – βασικά θέλει βελτίωση των συνθηκών του – αλλά δεν βλέπει κάποιον που να μπορεί να του το δώσει και δεν θέλει πάλι να κάνει πειράματα. Η αμηχανία, όμως, είναι παθητική κατάσταση, δεν δημιουργεί ενέργεια. Και πάντως όχι του εκρηκτικού είδους που να μπορεί να ξαναπάρει ένα κόμμα, ή μια παράταξη, από το 5% και να το πάει στην κυβέρνηση.

Το «νέο πρόσωπο» του κ. Τσίπρα θα είχε πολύ ενδιαφέρον υπό δύο προϋποθέσεις: είτε αν ζούσαμε σε μια χώρα σε βαθιά απελπισία, όπου οι άνθρωποι θα ψήφιζαν ό,τι να ’ναι προκειμένου να βγουν από αυτήν, είτε εάν μαζί με το σοβαρό κοστούμι του ώριμου 50άρη πολιτικού, ο ίδιος έφερνε κι έναν χαρτοφύλακα γεμάτο πολύ συγκεκριμένες προτάσεις. Τίποτε από τα δύο δεν συμβαίνει προσώρας.

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι βομβαρδιζόμαστε από το πρωί ως το βράδυ με «ειδήσεις» και «αναλύσεις» που δεν έχουν τίποτε να πουν και απλώς παρακολουθούμε, σαν ινσταγκραμικοί φόλοουερ, το χτίσιμο ενός πολιτικού προφίλ, βήμα βήμα –ή ένα τηλεοπτικό ριάλιτι, στο οποίο κάθε κίνηση του πρωταγωνιστή είναι μελετημένη ώστε να δημιουργεί αγωνία για την επόμενη. Τα ριάλιτι είναι passé, όμως. Κι ο κόσμος έχει αρκετή αγωνία για τα δικά του θέματα, με τα οποία δεν ασχολείται κανείς. Κάποιοι μπορεί να έχουν την πολυτέλεια και τον χρόνο να αφιερώνουν σε θεωρίες. Ο μέσος έλληνας ψηφοφόρος, μάλλον όχι.

Πηγή: Μαρία Δεδούση - Protagon.gr