Η Ν.Δ. χρωστά στους πασόκους κι ας το παραδεχτούν όλοι

Η προσχώρηση του Ανδρέα Λοβέρδου στη Νέα Δημοκρατία έφερε ξανά στην επιφάνεια μια παλιά συζήτηση για το πόσους ακόμα «πασόκους» μπορεί να αντέξει η παράταξη χωρίς να αλλοιωθεί η ιδεολογική της βάση; Οι αντιδράσεις ήταν έντονες. Κάποιοι είδαν τη συμμετοχή του ως ένδειξη πολιτικής ωριμότητας και διεύρυνσης. Άλλοι έσπευσαν να μιλήσουν για «ξεχείλωμα» της ταυτότητας της Ν.Δ. και για υπερβολικό άνοιγμα σε πρόσωπα που προέρχονται από τον άλλοτε μεγάλο αντίπαλο.

Η αλήθεια όμως είναι απλή και πονάει όσους την αρνούνται. Χωρίς τους πασόκους, η Ν.Δ. δεν θα είχε κερδίσει την εξουσία το 2019. Δεν θα είχε «καθαρίσει» την πολιτική σκηνή από μια κυβέρνηση που κατέστρεφε τη μεσαία τάξη, διαλύοντας στην ουσία την ραχοκοκκαλιά της οικονομίας. Δεν θα είχε δημιουργήσει το ρεύμα εκείνο που έφερε τον Κυριάκο Μητσοτάκη πανίσχυρο στην κάλπη.

Κι αυτό δεν ήταν μια συγκυριακή ψήφος. Οι πρώην πασόκοι, που έδωσαν τότε τη μάχη για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ, έμειναν στη Νέα Δημοκρατία. Και έμειναν γιατί βρήκαν εκεί αυτό που έψαχναν. Σταθερότητα, σοβαρότητα, ένα κυβερνητικό στυλ που δεν φοβόταν να συγκρουστεί με τη δημαγωγία. Ο Μητσοτάκης κατάφερε να εμπνεύσει εμπιστοσύνη σε ανθρώπους που είχαν μεγαλώσει με το ΠΑΣΟΚ, αλλά έβλεπαν ότι ο χώρος τους δεν μπορούσε να σταθεί ως αξιόπιστη εναλλακτική.

Όσοι λοιπόν σήμερα ενοχλούνται από την ένταξη του Ανδρέα Λοβέρδου – και από κάθε άλλο πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που βρίσκει πολιτική στέγη στη Ν.Δ. – ας αναρωτηθούν τι θα είχε απογίνει το κόμμα χωρίς αυτούς τους ανθρώπους; 

Η πολιτική δεν κερδίζεται με συνθήματα περί «ιδεολογικής καθαρότητας». Κερδίζεται με κοινωνικές πλειοψηφίες. Και η κοινωνική πλειοψηφία που στηρίζει σήμερα τη Νέα Δημοκρατία χτίστηκε ακριβώς πάνω στη διεύρυνση προς τον χώρο του ΠΑΣΟΚ. Είναι καιρός να το παραδεχτούν όλοι, ακόμα κι εκείνοι που δεν θέλουν να το ακούσουν.