Σοφία Μπεφόν. Σαν σήμερα ...

"Όχι άλλα δάκρυα για τη Σοφία. Όχι άλλα δάκρυα λύπης αλλά, από εδώ και εμπρός, σε κάθε εκδήλωση που θα γίνεται στο όνομά της, να τη θυμόμαστε με αισθήματα χαράς".

Αυτό είχε ζητήσει από όλους μας, εκείνο το απόγευμα Παρασκευής 16 Ιανουαρίου 2018, η Ευαγγελία Μπεφόν, μητέρα της αδικοχαμένης ιπτάμενης γιατρού διασώστριας του ΕΚΑΒ, Σοφίας Μπεφόν, στην εκδήλωση κοπής της πρωτοχρονιάτικης πίτας της Ένωσης Κατοίκων Αμφιθέας, η οποία φέρει και το όνομά της."Ε.Κ.Α. ΣΟΦΙΑ ΜΠΕΦΟΝ". 

Ήταν την ημέρα εκείνη που ο Διονύσης Χατζηδάκης, δήμαρχος τότε του Παλαιού Φαλήρου και βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στο Νότιο Τομέα σήμερα, είχε κλείσει την από καρδιάς σύντομη ομιλία του λέγοντας, " Η Σοφία Μπεφόν με τις πράξεις της έδειχνε κάθε φορά τι σημαίνει καθήκον.Τι σημαίνει να τηρείς τον όρκο σου και τις αρχές σου, και είναι κάτι που θα αποτελεί  φωτεινό παράδειγμα για τις επόμενες γενιές".

Σαν σήμερα λοιπόν, 18 Μαρτίου 2001 ήταν που, μετά το τραγικό αεροπορικό δυστύχημα στις 14 Ιανουαρίου 2001, δηλαδή σχεδόν δύο μήνες αργότερα, και μετά από ένα μεγάλο "ταξίδι" στις θάλασσές μας, εντοπίστηκε η σορός της, η οποία ταυτοποιήθηκε με την μέθοδο DNA, από τρεις ψαράδες στην παραλία του Μπάλου στα Χανιά, ένα μέρος που είχε αγαπήσει και που, όπως έλεγε, θα ήθελε να μείνει μετά το πέρας της ενεργούς δράσης της.

 Πριν κλείσω αυτή την σύντομη αναφορά - αφιέρωμά μου, σ'αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο του εθελοντισμού και της προσφοράς, και πέρα από τα όσα κατά καιρούς έχω γράψει όλα αυτά τα χρόνια για την αείμνηστη Σοφία, την "Σοφία της καρδιάς μας", να θυμίσω πως, το διασωστικό ελικόπτερο του ΕΚΑΒ, στο οποίο επέβαινε, συνετρίβη πέφτοντας με σφοδρότητα στην θάλασσα, λόγω της πολύ μεγάλης σε ένταση κακοκαιρίας που επικρατούσε εκείνες τις ώρες πάνω από την Αττική, όμως, και της ανευθυνότητας των υπηρεσιών ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας τόσο της Μυκόνου όσο και της Αθήνας που, παρ'ότι γνώριζαν τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν, δεν ενημέρωσαν, ως όφειλαν, εγκαίρως τον πιλότο.

 Το αποτέλεσμα της σφοδρής πτώσης ήταν να χάσουν τη ζωή τους ακαριαία, η ίδια και τα άλλα τέσσερα άτομα που έπέβαιναν στην μοιραία πτήση. Ο ιταλός κυβερνήτης, οι Έλληνες,  συγκυβερνήτης, νοσηλευτής και ο ασθενής που μετέφεραν από την Πάτμο, αφού έσπασαν αμέσως οι ζώνες τους τη στιγμή της πρόσκρουσης.

Ένα από τα μεγάλα έργα που έγιναν επί δημαρχίας Διονύση Χατζηδάκη, είναι και το θαυμάσιο υπερσύγχρονο κλειστό γυμναστήριο πολλαπλών χρήσεων, το οποίο με δική του απόφαση, πήρε το όνομά της, παρ'όλο που δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τον παρότρυναν να βάλει το δικό του, κάτι που ασφαλώς αρνήθηκε κατηγορηματικά, λέγοντας πως, το έργο του κάθε ανθρώπου κρίνεται αργότερα από τους επόμενους και εφόσον αυτοί θεωρούν ότι αξίζει, ας αποφασίσουν και ας πράξουν ανάλογα για να τον τιμήσουν.

Θα κλείσω, με τους στίχους της τελευταίας στροφής από το ποιήμα "Αντηλιού πυγολαμπίδα"(ΦΑΛΑΣΑΡΝΑ 2012) του εξαίρετου, αείμνηστου  γιατρού, υποστρατήγου υγειονομικού, Σπύρου Καστανάκη, το οποίο αφιέρωσε στη Σοφία.

"Κι αν κάποτε στον Μπάλο φθάσω, τότε για πάντα θα ξαποστάσω. Κι εκεί θα αφήσω από τη ζωή μου πυγολαμπίδα, θαλασσοπούλι και την ψυχή μου". 

ΥΓ. Οι σοροί των άλλων επιβαινόντων δεν βρέθηκαν ποτέ.