Πολιτισμός σημαίνει προσβασιμότητα για όλους

 Η 3η Δεκεμβρίου έχει καθιερωθεί από το 1992 και τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ως η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία. Από τότε μέχρι σήμερα είναι αλήθεια ότι έχουν γίνει σημαντικά βήματα προόδου, έτσι ώστε να αντιμετωπίζονται οι συνάνθρωποί μας με αναπηρία ως ισότιμα μέλη των σύγχρονων κοινωνιών. Παρόλη την πρόοδο όμως, απομένουν αρκετά ακόμα στην καθημερινότητα που χρήζουν βελτίωσης για να μπορούν όλοι να έχουν προσβασιμότητα παντού.

Η 3η του Δεκέμβρη δεν είναι μέρα γιορτής, αλλά μία ετήσια υπενθύμιση σε όλους μας για να βελτιώσουμε το προσωπικό μας στίγμα στον κοινωνικό ιστό και για τους κρατούντες να κάνουν τον απολογισμό τους και να δουν τις αβλεψίες και τις παραλήψεις τους. Η έννοια της προσβασιμότητας μόνο τυπική δεν είναι και εμπεριέχει όλα εκείνα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένα άτομο με αναπηρία, οποιασδήποτε μορφής, στην μετακίνησή του, στην παρουσία του σε κοινωνικές εκδηλώσεις, στην έξοδο του από το σπίτι για διασκέδαση, στην ψυχαγωγία του σε χώρους πολιτισμού, ακόμα και στην απόκτηση γνώσεων.

Με το 15% του παγκόσμιου πληθυσμού, δηλαδή περί το 1.000.000.000 άνθρωποι να αντιμετωπίζουν και να πάσχουν από κάποια μορφή αναπηρίας σύμφωνα με τον ΠΟΥ, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο σεβασμός όλων μας και η προσπάθειά μας να είμαστε δίπλα στους ανθρώπους αυτούς πρέπει να είναι διαρκής και καθημερινή.

Ακόμα και σήμερα τα πάγια αιτήματα του αναπηρικού κινήματος για ισότητα ευκαιριών, προσβασιμότητα, σεβασμό της έμφυτης αξιοπρέπειας και απαγόρευσης των διακρίσεων παραμένουν ζωντανά και αποτελούν ένα μεγάλο ζητούμενο για τις σύγχρονες κοινωνίες, όσο προηγμένες κι αν αυτές θεωρούνται. Στην Ελλάδα έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε και οι ευθύνες της κεντρικής εξουσίας, αλλά και της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι μεγάλες. Η κατασκευή ειδικών πεζοδρομίων με σύγχρονες ράμπες, η δυνατότητα μετακίνησης με τα ΜΜΜ, η ευκαιρία παρακολούθησης σημαντικών πολιτιστικών και αθλητικών event με ευκολία εισόδου και κυρίως ο τρόπος που τα άτομα με αναπηρία θα μπορούν να μετέχουν της εκπαιδευτικής διαδικασίας και της εξόδου από το σπίτι για διάφορες δραστηριότητες είναι θεμελιώδεις αξίες μίας κοινωνίας που θέλει να λέγεται σύγχρονη και δημοκρατική.