Εκλογικές - συναινετικές - αρνήσεις /απορρίψεις

Αποκτήσαμε –μετά από 4 γύρους προσπαθειών – νέο Π.τ.Δημοκρατίας. Βέβαια ο «λευκός καπνός» από την Κοινοβουλευτική καμινάδα δεν ήταν... κατάλευκος. Ανάμικτος με γκρίζα και μαύρα σύννεφα ήταν και με μερικά κενά –αποχές, καθώς και περίεργες αντιδράσεις, μαζί με αντικοινοβουλευτικές ακτιβιστικές συμπεριφορές.

• Η τέως Πρόεδρος της Βουλής και Αρχηγός Κόμματος, πριν αποχωρήσει, σηκώθηκε από το έδρανό της –όταν άκουσε το όνομά της - και αναφώνησε: «Συγκάλυψη». Προδήλως αναφερόταν στα Τέμπη. Ίσως επειδή αυτά αφορούσε η ψηφοφορία εκλογής Π.τ.Δημοκρατίας (!).

Ενδέχεται να επρόκειτο για γλωσσικό ολίσθημα (και όχι κοινοβουλευτικό). Ήθελε ίσως να πει: «Συναίνεση» , ή αυτό να εννοούσε. Πάντως – προς τιμήν της – πανό δεν ανάρτησε. Άρα: ημιακτιβιστική ενέργεια εμφάνισε. Δικαιούται επομένως... Η μ ι σ υ γ χ ώ ρ η σ η ς.

• Άλλοι άλλους ανθυποψηφίους ψήφισαν, κάποιοι αποχώρησαν.

• Η Αριστερά – πολέμιος της ΝΔ και προσωπικός αντίπαλος του κου Πρωθυπουργού, δεν κατάφερε – ούτε και τώρα – να συστρατευτεί.

Έτσι το πολυθρύλητο /περιλάλητο: ενιαίο (θεωρητικά) μέτωπο εμφανίστηκε κατακερματισμένο. Πλήγμα ασφαλώς για τους διάφορους συντρόφους της πολυτασικής... ενιαίας Αριστεράς.

Υπήρξε όμως και κάτι βαθύτερο /πληγή αγιάτρευτη – χαίνουσα εξαιτίας της κονιορτοποίησης του δικού της επιχειρήματος /αφηγήματος (εναντίον της (επάρατου;) Δεξιάς ΝΔ) : Πριν την ψηφοφορία, ισχυρίζονταν πως η επιλογή της ΝΔ, ήταν κομματική και συνεπώς τορπίλιζε την σ υ ν α ί ν ε σ η, την εθνική ομοψυχία!  Οποία υποκρισία!

Αλήθεια σύντροφοι; Τότε πως εξηγείται το ότι κατεβάσατε χ ω ρ ι σ τ έ ς υποψηφιότητες κομματικών δικών σας προδιαγραφών; Ποιόν ή ποιους φαντάζεστε πως κοροϊδεύετε (εκτός βέβαια από εαυτούς και αλλήλους;).
Η ΝΔ πρότεινε δικός της στέλεχος. Όμως εσείς σύντροφοι καταλάβατε ότι δεν κάνατε κάτι διαφορετικό;

Αν λοιπόν υποθέσουμε, (κατά την λογική σας πάντοτε), ότι η πρόταση υποψηφιότητας κομματικού στελέχους, δεν συμβάλλει /προάγει τη συναίνεση, τότε είστε (εξίσου ή και περισσότερο, δεδομένου ότι υποκριτικά εγκαλείτε την Κυβέρνηση για ό, τι οι ίδιοι διαπράττετε) συνυπεύθυνοι. Προχωρήσατε σε επιπρόσθετα βήματα... «σ υ ν α ι ν ε τ ι κ ά» (!) όπως:

- Αρχηγός Κόμματος ο οποίος μίλησε περί: «προσβολής του θεσμού».
- Ακολούθησαν τα ΜΜΕ, όπου, ενδεικτικά, ανέφεραν:
- «Πρόεδρος της (Νέας) Δημοκρατίας».
- «Τοξική Αντιπολίτευση».
- «Πρόεδρος μέσω διαμαρτυριών».
- Και πολλά άλλα: επαινετικά ή επικριτικά (έως ανεπίτρεπτα).
- Ο Κυβερνήτης : «Θεσμική νίκη του Πολιτεύματος» η εκλογή του Κώστα Τασούλα».

Θα συμφωνήσω με το νίκη (της Ν. Δημοκρατίας όμως).

Όσο για το Πολίτευμα: Μάλλον δεν... καλοπέρασε, όπως εξελίχθηκε η όλη διαδικασία περισσής κομματικής διαφωνίας /διαφοροποίησης.

Θα ήθελα να προχωρήσω με κάποιες συναφείς διασαφήσεις:
1. Δεν είναι ακριβές ότι στο παρελθόν όλοι οι προηγούμενοι ΠτΔ, εκλέγονταν από διαφορετικές, ιδεολογικά, παρατάξεις.

2. Οι χώρες δεν διοικούνται με... παραδόσεις. Τώρα, εάν κάποιοι Ε θ ν ο γ ο ν ε ί ς (και όχι Εθνοπατέρες) λατρεύουν τις παραδόσεις- ιδίως επιλεκτικά όποτε τους συμφέρει – τότε ας τολμήσουν να ζητήσουν και να ψηφίσουν, στην –πολυαναμενόμενη- τροποποίηση του Συντάγματος - να προστεθεί το άρθρο στο οποίο ρητά θα αναφέρεται ότι : ο/η εκάστοτε ΠτΔ θα προέρχεται υποχρεωτικά από την Αντιπολίτευση!....

3. Φρονώ ότι πρέπει κάποτε να σοβαρευτούμε. Κατ’ εξοχήν τα Κόμματα. Τα γνωστά πομπώδη – πλην ανεφάρμοστα; υποκριτικά υποστηριζόμενα και διαχρονικά μηρυκαζόμενα όπως π.χ. η Σ υ ν α ί ν ε σ η , καλό είναι να σταματήσουν. Η συνεχής χρησιμοποίησή τους ωσάν εκλείγματα /γλειφιτζούρια κάποτε πρέπει να τελειώνει. Συναίνεση, ομοψυχία, ομοφωνία, αλληλοσεβασμός, ούτε ποτέ υπήρξε, ούτε πρόκειται να υπάρξει, λόγω εγγενούς φθόνου, διχασμού, εγωκεντρισμού, αρχομανίας, και μισαλλοδοξίας. Ας ξεκινήσουμε με κάποιες τέτοιες – αυτοκριτικές – παραδοχές, ώστε να έχουμε, έστω αμυδρές πιθανότητες αφύπνισης και βελτίωσης.

4. Ένα από τα κουσούρια μας είναι η ενασχόληση, επικέντρωση, στο αιτιατό και όχι στο αίτιο. Αν σταθούμε στην ρίζα, τη βάση, στη γενεσιουργό αιτία, τότε έχουμε πιθανότητες καλυτέρευσης ή και εξάλειψης εκείνων ή εκείνου που προκαλεί το κάθε πρόβλημα. Πάμπολλες φορές, εδώ και πολλά χρόνια, τονίζω ότι η εκλογή του/της ΠτΔ πρέπει να γίνεται από τον λαό και όχι από τους κομματικούς σχηματισμούς (με συσχετισμούς, σκοπιμότητες κ. α).

Είναι τόσο απλό (δηλ πρακτικά δυσνόητο): Σκεφτείτε αν θα απασχολούσε πολιτικούς και πολίτες, σήμερα, η εκλογή του κου Τασούλα, αν εμείς / λαός τον είχαμε εκλέξει;. Αυτός είναι ένας αδιαφιλονίκητος – λογικά - λόγος, που επιβάλλεται να συμπεριληφθεί στο Σύνταγμα (ανάλογη τροποποίηση) . Όμως πολύ αμφιβάλλω κατά πόσο το Κομματικό Σύστημα (Κ.Σ) - πρώην Π.Σ (=Πολιτικό Σύστημα), θα θελήσει να δώσει παρόμοια δυνατότητα στον λαό. Άλλωστε ποιός είναι ο (κυρίαρχος τρομάρα του) λαός;. Τι δικαιώματα –πέρα από το να ψηφίζει -, πρέπει να έχει;. Το κομματικό πάθος του συγκεντρωτισμού των εξουσιαστών, τους επιβάλλει τον πλήρη /καθολικό έλεγχο (ακόμη και για ζητήματα: ανακούφισης φοράδων σε αλώνι).

ΥΓ: Δεν γνωρίζω τι Πρόεδρος θα είναι ο κος Τασούλας. Ισχύει πάντως το «Αρχή άνδρα δείκνυσι». Ίδωμεν. Λυπάμαι όμως – ανθρώπινα – γιατί κάποιοι φρόντισαν να τον απαξιώσουν. Προκαταβολικά, κομματικά και κυρίως, Συναινετικά!...