Κλέφτες Ονείρων

Ούθ’ ιερών κτεάνων, ούτε τι δημοσίων ψευδόμενοι κλέπτουσιν, εφ αρπαγή άλλοθεν άλλος, ουδέ φυλάσσονται σεμνά θέμελα Δίκης, ή σιγώσα σύνοιδε τα γινόμενα πρότ’ έοντα τω δε χρόνω πάντως ήλθ’ αποτισομένη. ( ΣΟΛΩΝ )

Νάτοι πάλι. Σκιές που ξεπροβάλουν σκυφτές στο σούρουπο που μόνιμα καλύπτει νωθρές ελπίδες ή ασύμμετρες προσδοκίες. Στέκονται να αφουγκρασθούν τους πόθους των ανοήτων, καιροφυλακτούν για να μας αιφνιδιάσουν και ορμούν να αρπάξουν τα όνειρά μας, όταν η ηδονή της περιρρέουσας παρακμής βαραίνει τα βλέφαρα, μας υπνωτίζει και μας παραδίδει ανίκανους να αντιδράσουμε στα κελεύσματα των σειρήνων.

Έλα εδώ, στάσου, άκουσε τι θα σου πω. Η φωνή του φιδιού συριστική, υπόκωφη, γοητευτική, σχεδόν ερωτική:

Θα σου δώσω, θα σε φτιάξω, θα σε βολέψω...

Οι υποσχέσεις τυλίγονται γύρω σου σαν τον φονικό εναγκαλισμό του πύθωνα, σου στραγγαλίζουν την έμφυτη δυσπιστία προς τα ερπετά, σου κόβουν την ανάσα με την πλασματική χλιδή της μέθης που συνοδεύει το σφικτό αηδιαστικό αγκάλιασμα, σε ρίχνουν σε κώμα και σου αρπάζουν για άλλη μια φορά τα όνειρα.

Μωρές παρθένες που ερωτεύεστε τον βιαστή σας, που λατρεύετε τον εκμαυλιστή σας που ξεγυμνώνετε τον λαιμό σας και τον προσφέρετε δώρο στα βαμπίρ του βραδινού σας εφιάλτη. Στηθείτε στην άκρη του νεκρικού σας κρεβατιού για τον επόμενο βιασμό. Θα είναι ο τελευταίος, ο πιο άγριος ο πιο ωραίος, ο πιο σημαντικός και θα ολοκληρωθεί με έναν ρόγχο μελωδικό. Δεν θα νιώσετε σχεδόν τίποτα γιατί θα έχει νεκρώσει η ψυχή σας πριν πεθάνετε.

Στην χώρα του παραλόγου ο ναυαγός ζητά βοήθεια από τον λευκό καρχαρία που ορμά, ο διψασμένος της ερήμου από τα όρνια που πετούν από πάνω του και ο Έλληνας ψηφοφόρος από τους κλέφτες των ονείρων του.


ΝΑΙ ή ΟΧΙ στους κλέφτες ονείρων; Σας αρέσει η παρακμή; Σας ηδονίζει αυτή η περίοδος της γλυκιάς αποχαύνωσης; Νιώθετε την ανάγκη να παραδοθείτε χωρίς αντίσταση; Αν η απάντησή σας είναι ναι σε όλα τότε δεν έχετε κανένα πρόβλημα. Μπορείτε να αυτοκτονήσετε, δεν θα λείψετε σε κανένα.