Η Εποχή των Πυγμαίων

Kενό ηγεσίας στην Ευρώπη, διαπιστώνει και ο Μάριο Ντράγκι, πρώην επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας. Αιτία η προϊούσα αποδυνάμωση του ρόλου που διαδραματίζουν παραδοσιακά η Γαλλία και η Γερμανία, κεχωρισμένα αλλά και από κοινού, στην Ευρώπη.

Τον σημαντικό ρόλο του ηγήτορα του Ευρωπαϊκού Νότου τον οποίον επάξια και δικαίως είχε δομήσει και κατείχε η Γαλλία τον γκρέμισε η Αμερικανικής εμπνεύσεως Αραβική Άνοιξη που κατέστρεψε την Μεσογειακή Ένωση. Στην ζημιά συμμετείχαν βέβαια και όλοι οι σύμμαχοι και ειδικά η άπληστη Γερμανία της πρώην κομμουνίστριας Μέρκελ και του νεοναζί Σόημπλε καθώς και η καιροφυλακτούσα Τουρκία του μεθοδικού και παμπόνηρου δικτάτορα Ερντογκάν. Τα μεγάλα Μεσογειακά λιμάνια της Βαρκελώνης στην Ισπανία και της Τζόγια Τάουρο, στον Ιταλικό νότο, που ετοιμάστηκαν για να υλοποιήσουν την Ευρωαφρικανική συνεργασία μετατράπηκαν σε τουριστικές ατραξιόν.

Προ ημερών μας ήλθε και η πτώση του αιμοσταγούς δικτάτορα Άσαντ της Συρίας του οποίου ο πατέρας με τον Αιγύπτιο επαναστάτη Νασέρ επεχείρησαν κάποτε την Σοσιαλιστική εκδοχή του Αραβικού κόσμου. Το Μπάαθ που έφερε τις δικτατορίες που ταλαιπώρησαν τον Αραβικό κόσμο της Μεσογείου. Τις δικτατορίες των αδεσμεύτων που κοντά τους πήγε και ο Μακάριος αλλά και ο μεγάλος Ανδρέας που ύμνησε τον 3ο δρόμο για τον Σοσιαλισμό. Βέβαια εκείνος ο 3ος δρόμος είχε μέσα, εκτός από τον Καντάφι και φρούτα πέραν του παραπετάσματος, σαν τον Εμβέρ Χότζα, τον Γιαρουζέλσκι, και τον Τσαουσέσκου.

Η Συρία τώρα μεταμορφώνεται σε ένα ακόμη κράτος φανατικών Σουνιτών της Τζιχαντ, πιο ριζοσπαστικό από την Τουρκία, πιο απρόβλεπτο και πιο επικίνδυνο, εδώ στις ακτές της ανατολικής Μεσογείου απέναντι από την Κύπρο μας. Η γαλάζια ακτή της πατρίδας των Σουνιτών επεκτείνεται και δεν αποκλείεται αυτό να ενισχύσει το νέο-Οθωμανικό αφήγημα του Ερντογκάν.

Με την συντριβή της Χεσμπολάχ και την πτώση του Άσαντ καταρρέει και η αυτοκρατορία των Σιιτών του Ιράν και ανατέλλει εκ νέου εκείνη των Σουνιτών της Τουρκίας. Γίνονται ήδη και θα γίνουν και άλλα πολλά παράξενα πράγματα στην γειτονιά μας.

Με την ανατροπή του Άσαντ λοιπόν ολοκληρώθηκε η Αραβική άνοιξη. Ας ευχηθούμε να μην εξελιχθεί σε Ευρωπαϊκό και ιδιαίτερα Ελληνικό Εφιάλτη.

Οι καιροί γυρίζουν και μετά την υποβάθμιση της Γαλλίας ήλθε η σειρά της Γερμανίας να γκρεμιστεί από το βάθρο του πρωταθλητή της παγκοσμιοποίησης με τον επίσης αχρείαστο πόλεμο της Ουκρανίας. Οι αφελείς σοσιαλιστές και οι λοιποί αιθεροβάμονες της παρέας τους δεν αντιλήφθησαν καν ότι ενοχλούσε τους ισχυρότερους η αχαλίνωτη παραδοσιακή Γερμανική απληστία και τσίμπησαν το δόλωμα. Τους υποσχέθηκαν ότι ο πόλεμος αυτός θα καταργούσε την από την λήξη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, απαγόρευση εξοπλισμού του Γερμανικού στρατού, όπως και έγινε τελικά, αλλά δεν κατάλαβαν καν ότι έβαλαν τα χεράκια τους και έβγαλαν τα ματάκια τους. Τους έκοψε το φυσικό αέριο ο Πούτιν και ξέμειναν από ενέργεια και μάλιστα κάποιος... άγνωστος, φρόντισε να καταστρέψει και τον υποθαλάσσιο Ρωσικό αγωγό της Βαλτικής, ώστε η διακοπή να γίνει μόνιμη.

Θα μου πεις την πάτησε και ο Πούτιν. Τσίμπησε στις προκλήσεις, έκανε ντου και τώρα βλέπει την οικονομία της χώρας του να καταρρέει. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Η Γερμανία χάνει τον παραδοσιακό της ρόλο του διαχρονικού ηγήτορα της Ευρώπης για άλλη μια φορά και ταυτόχρονα τορπιλίζεται οριστικά η προσέγγιση της Γερμανικής Ευρώπης με την Ρωσία.

Δεν μιλάμε για κάτι ανάλογο του προπολεμικού Συμφώνου Μολότοφ – Ρίμπεντροπ ή της εμπνευσμένης Οστπολιτίκ του Βιλλυ Μπραντ, αλλά για έναν εκκολαπτόμενο γίγαντα που θα δομούσε ο Γερμανικός μιλιταρισμός με τον Ρώσο δικτάτορα. Κάτι τέτοιο δεν μπορούσε, ως ήταν φυσικό να αρέσει σε κανένα και οπωσδήποτε στους Αμερικανούς συμμάχους μας.

Και τώρα τι. Ζητείται άνθρωπος ή μάλλον άνθρωποι με όραμα ικανοί να εμπνεύσουν τους ευρωπαϊκούς λαούς και να τους οδηγήσουν στην πρόοδο με την Δημοκρατία.

Οι πολιτικοί γίγαντες του μεταπολεμικού ευρωπαϊκού παρελθόντος , που ονειρεύτηκαν μια ενωμένη και ευημερούσα Ευρώπη, δεν άφησαν ικανούς διαδόχους και οι επόμενοι της πρώτης γενιάς πολιτικοί άνδρες άρχισαν να κονταίνουν μέχρι που φθάσαμε σήμερα στο γένος των Πυγμαίων.

Στην θέση του Ντε Γκώλ κάθεται ένας τύπος που έχει παντρευτεί μια φιλενάδα της γιαγιάς του, στην θέση του Αντενάουερ ένας αριστερός μιλιταριστής που καταστρέφει την χώρα του ονειρευμένος σιδηρόφρακτες μεραρχίες να προελαύνουν προς ανατολάς και στην θέση του Ντε Γκάσπερι μια φοιτήτρια της οικοκυρικής σχολής του Μουσολίνι. Η παρακμή κτυπά το καμπανάκι θυέλλης και στην πολιτική σκηνή εμφανίζονται ενισχυμένα τα άκρα του ανέξοδου λαϊκισμού που υπόσχονται μόνο μεγαλύτερους εφιάλτες.

Τι θα αλλάξει με τον Τράμπ; Τον πόλεμο στην Ουκρανία είπε θα τον σταματήσει. Θα το κάνει όμως και με ποια ανταλλάγματα; Κι εδώ στην γειτονιά μας τι θα κάνει με την Τουρκία του Ερντογκάν και τους νεόφερτους φονταμενταλιστές της Συρίας; Ο Σολτς εξοπλίζει ήδη την Τουρκία με υποβρύχια, αντιαεροπορικά, τανκς και αεροπλάνα.

Ο ανεκδιήγητος Ζελένσκι έστειλε Ντρόουν στην Τζιχάντ για να την ενισχύσει και η κυρία Φον Ντερ Λάϊεν έσπευσε να υποκλιθεί στον Σουλτάνο που κάποτε την είχε αφήσει να στέκεται όρθια στο σαλόνι του παλατιού του όπου την υποδέχθηκε.

Τέλος ο κ. Πούτιν φαίνεται να τραβά για το Τομπρούκ του πρώην φίλου και συμμάχου των Αμερικανών στρατηγού Χαφτάρ, που τον έκαναν πέρα γιατί δεν θέλει τους Τούρκους στην Λιβύη και δεν θα αποτελέσουν έκπληξη άλλες παράλληλες Ρωσικές πρωτοβουλίες με την συμμετοχή των πρόθυμων Κινέζων και Βορειοκορεατών που έβαλαν πρόσφατα στο μεγάλο παιχνίδι.

Χθες βράδυ ο κ. Τραμπ δήλωσε ότι η λύση αυτής της κρίσης είναι εύκολη και λίγο αργότερα ένας γνωστός από το αμαρτωλό παρελθόν του ταραξίας της Ελληνικής πολιτικής σκηνής κατηγόρησε για ενδοτισμό την κυβέρνηση του Κυριάκου, η οποία αν έχει κάτι να καμαρώνει είναι οι επιτυχίες της στην Εξωτερική Πολιτική.

Τα συμφέροντα που παίζονται στον μυχό της ανατολικής Μεσογείου είναι μεγάλα και αντικρουόμενα. Θα βρουν άραγε ισορροπία.

Ομολογώ ότι περισσότερο και από τους Αμερικανούς εμπιστεύομαι τα αδέλφια μας του Ισραήλ.

Που πάμε μωρέ! Που μας οδηγεί αυτή η μεγάλη παρακμή; Άπληστοι έμποροι ενέργειας και όπλων, βάρβαροι αρπακτικά, φανατικοί Μουλάδες, παρανοϊκοί δικτάτορες, πυγμαίοι πολιτικοί και λαϊκιστές τσαρλατάνοι οδηγούν τον κόσμο στην καταστροφή.

Σε τι κόσμο θα ζήσουν τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας; Μόνο διαθέσιμο όπλο αντίστασης ο Πολιτισμός.

Στὴ χώρα ἐσεῖς οἱ λειτουργοὶ κι οἱ λατρευτάδες εἶστε·
δὲ φτάνει· ἐμπρὸς! γιὰ τοὺς Θεούς, ὢ νέοι, πολεμεῖστε.

φωνάζει χρόνια τώρα ο μεγάλος ποιητής μας Κωστής Παλαμάς, από το σκονισμένο ράφι που τον έχουμε ξεχάσει. Πολεμείστε στους στίβους και στις αρένες του κόσμου με το Φαέθων ήθος που παράγει ο πολιτισμός των Ελλήνων. Ίσως μπορέσουμε να ξαναπείσουμε τους βαρβάρους να προσκυνήσουν στις Θερμοπύλες των ιδεών.