Βαλέρια Χαμάτη: Αραβόφωνη Ελληνίδα χριστιανή ορθόδοξος

Αυτή η όμορφη τραγουδίστρια θα εκπροσωπήσει το Ισραήλ εφέτος στην Eurovision σε έναν υψίστης σημασίας συμβολισμό που υπογραμμίζει την πολυπολιτισμικότητα των χωρών της Μέσης Ανατολής και την ανάγκη ειρηνικής συμβίωσης μεταξύ των λαών.

Έλληνες Χριστιανοί, Ορθόδοξοι, Ουνίτες ή Καθολικοί, αλλά και Εβραίοι καθώς και Μουσουλμάνοι όλων των δογμάτων, βρίσκονται εκεί και μεγαλουργούν από την εποχή των Αργοναυτών, του Μεγαλέξανδρου και των αυτοκρατοριών του Βυζαντίου και των Οθωμανών, μα κανείς δεν μιλά πια γι’ αυτούς, ούτε καν εμείς που τους αγνοούμε και δηλώνουμε επισήμως ΑΝΑΔΕΛΦΟΙ (!) εντελώς ανιστόρητα.

Στους απογόνους των διαφόρων φύλων των Ελλήνων που εγκαταστάθηκαν εκεί στην διάρκεια των αιώνων, να προσθέσουμε και τους Μουσουλμάνους Κρήτες που τους διώξαμε με την ανταλλαγή των πληθυσμών ως αλλόθρησκους (Τούρκους), μετά την καταστροφή του 1922 κι ας φωνάζουν «είμαστε Ρωμιοί» από τις απέναντι ακτές της Τουρκίας, της Συρίας, και του Λίβανου.

Δεν θα παραλείψω και τους πληθυσμούς του Ιταλικού Νότου: Τους Ναπολιτάνους που φωνάζουν στα γήπεδα του ποδοσφαίρου: Εμείς δεν είμαστε Ιταλιάνοι, είμαστε Παρτενοπαίοι, αναφερόμενοι στο αρχικό όνομα της πόλης τους: Παρθενόπη, που κτίστηκε από τους κατοίκους της γειτονικής Κύμης, αποικίας εκείνης της Ευβοίας, αλλά και τους Γκρεκάνους της Καλαβρίας που μιλούν και τραγουδούν ακόμη στην εύηχη Ελληνική διάλεκτό τους. Ποιος δεν θυμάται το «άντρα μου πάει», που έγινε κάποτε παγκόσμια επιτυχία.

Βέβαια το ίδιο λένε και οι Αραουκανοί της Χιλής όπως μας βεβαιώνει με το θαυμάσιο βιβλίο του ο Ίντο Κιλαπάν και οι εβραίοι και Άραβες των οποίων η γλώσσα όπως μας βεβαιώνει ο Ιωσήφ Γιαχούντα είναι Ελληνική διάλεκτος και όπως παρομοίως φωνάζουν και οι ολίγοι εναπομείναντες Αϊνού της Ιαπωνίας. Τα απώτερα ίχνη των Ελλήνων θα τα βρούμε παντού σε όλες τις γλώσσες του κόσμου: στην Ευρώπη, την Ασία, την Αφρική αλλά και στην Βόρεια και Νότια Αμερική. Δεκάδες είναι οι ακαδημαϊκοί που μας το βεβαιώνουν με ικανή και πειστική τεκμηρίωση.

Εφέτος το καλοκαίρι διάβασα τα βιβλία των Σ. Δωρικού και Κ. Χατζηγιαννάκη «Η Ελληνική ρίζα των Βάσκων» και «Οι Ίνκας μιλούσαν Ελληνικά». Παρόμοιες μελέτες έχουμε και για τις γλώσσες των Σιού και των Τσερόκι της Βόρειας Αμερικής αλλά και για όλα τα ιδιώματα που ομιλούντο τον 6ο αιώνα π.Χ. στην ανατολική Μεσόγειο όπως μας τα παρουσιάζει στα ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ του ο αείμνηστος ακαδημαϊκός Θωμόπουλος.

Το έχουμε πει και το έχουμε γράψει πολλές φορές. Ηλίθιες και πρόσκαιρης αξίας σκοπιμότητες έχουν οδηγήσει σε λανθασμένες ιστορικές αποτυπώσεις. Η ώριμη γλώσσα του Ίωνα όμως διαφυλάσσει την αλήθεια από τα βάθη του αλήσμονα χρόνου και φωτίζει την ιστορία που έγραψαν τα γένη των Σελλών.

Ας ευχηθούμε και ας ελπίσουμε ότι θα έλθει κάποια ημέρα ο Μεσσίας, εκείνος που θα αφυπνίσει και θα εμπνεύσει την απώτερη και εγγύτερη Ελληνική διασπορά, ώστε ο Ελληνικός πολιτισμός να ξαναβρεί το δημιουργικό του σφρίγος και να ξαναδιδάξει τους βαρβάρους που κάποτε εκπολιτίσαμε αλλά ουδέποτε κατανόησαν και δεν αφομοίωσαν τον πολιτισμό αλλά τον μετέτρεψαν σε έναν ανούσιο και γελοίο καθωσπρεπισμό: Comme il faut. Έσεται ήμαρ.