Θεία Κωμωδία

Μοιάζει σαν το υπέροχο ποίημα του Δάντη μα δεν είναι παρά ένα ακόμη ανούσιο σήριαλ που παίζεται μήνες τώρα στην ελληνική τηλεόραση. Από τον παράδεισο στην κόλαση και αντιστρόφως μέσα από το καθαρτήριο που δεν είναι άλλο από τις εκλογές. Κι επειδή όποιος βρίσκεται ήδη στην κόλαση θέλει να αλλάξει θέση με εκείνον που βρίσκεται στο παράδεισο, άντε ξανά μανά εκλογές κάθε λίγο και λιγάκι. Εκλογές στην Κεντρική Επιτροπή, εκλογές για την ανάδειξη νέου Αρχηγού και φτου κι απ’ την αρχή, γιατί πάντα οι κολασμένοι ζηλεύουν τους αγγέλους.

Όλο το καλοκαίρι θύμιζε το Δεκάμερον του Βοκάκιου όπως το ονειρεύτηκε και το κινηματογράφησε ο Παζολίνι. Μα αντί για βρώμικους καλόγερους οι διάβολοι αποπατώνουν συνεχώς πολιτικούς πρόσφυγες της Αριστεράς και της προόδου που στο μόνο που προοδεύουν μέχρι στιγμής είναι η ταχύτητα των διασπάσεων και των διαγραφών αλλά και της πιο κει από την Αριστερά, της Αλλαγής που κάποτε μας άλλαξε τα φώτα και Θεός ξέρει πότε θα απαλλαγούμε από τα φέσια που μας φόρεσαν εκείνοι που τα έφαγαν μεν μόνοι τους αλλά προσπάθησαν να μας πείσουν ότι τα φάγαμε μαζί, που να τους κάτσουν στο στομάχι.

Γέμισαν οι νομενκλατούρες με ευφυή τίποτα και αυτοφυή παράσιτα: Πολιτικοί προφήτες, Εθνοσωτήρες, ναυαγοσώστες της αριστεράς και της Αλλαγής, δεν είναι παρά ηδονοβλεψίες της εξουσίας, εραστές της μάσας και της καλοπέρασης και νάρκισσοι του λαϊκισμού που αυτοθαυμάζονται και ρωτάνε τον καθρέφτη αν υπάρχει άλλος να τους παραβγαίνει.

Το σλόγκαν είναι πάντα το ίδιο. Γιατί αυτός και όχι εγώ. Η αρχή της Δημοκρατίας των ανοήτων. Ναι, γιατί πιστεύουν ότι είμαστε όλοι ίσοι. Ανοιχτομάτηδες και στραβοί, ψιλοί και κοντοί, έξυπνοι και βλάκες, τίμιοι και κλέφτες. Γιατί αυτός και όχι εγώ λοιπόν και για τον λόγο αυτόν η αριστερά των ρεβιζιονιστών του ΚΚΕ κατάντησε κάθε καφενείο των Εξαρχείων και κόμμα. Τριάντα τέσσερα κομματίδια και δέκα επτά συνιστώσες του Σύριζα, στο σύνολο 41, ζητούν την ψήφο μας στις τελευταίες τρεις εκλογικές αναμετρήσεις και τώρα μετά το μπάχαλο ίσως προκύψουν κι άλλες φιλόδοξες παρεούλες στο πολιτικό προσκήνιο.

Ακούστε παλικάρια. Δεν έχει καμία μα καμία σημασία αν τον αρχηγό σας τον Λένε Θρασύβουλα ή Βρασίδα. Δεν έχει καμία σημασία αν τα καταφέρνει καλύτερα στην αρλουμπολογία κατά της Δεξιάς, εκείνο ντε το φανταστικό μπαούλο που έχει μέσα όλα τα κακά του κόσμου, σαν το κουτί της Πανδώρας. Το πρόβλημά σας δεν είναι ο εκάστοτε αρχηγός. Το πρόβλημα σας βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίον αντιλαμβάνεστε την πολιτική. Στόχος δεν είναι η εξουσία πάση θυσία. Στόχος της πολιτικής είναι οι ιδέες με τις οποίες μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματα της καθημερινότητας αλλά και εκείνα της ασφάλειας.
Την Τετάρτη το μεσημέρι άκουσα στις ειδήσεις τον πρώην να σας παροτρύνει: Να μην ξεχνάτε από πού προερχόμαστε για να γνωρίζετε που πάμε. Έτσι λοιπόν Αλέξη. Από το ΕΑΜ και το ΕΛΑΣ στον τελικό γύρο που τόσες φορές από τότε επιχειρήσατε και δεν αξιώθηκε ακόμη να τριτώσει. Με αυτόν τον στόχο ζητάτε την εξουσία λοιπόν;

Το προηγούμενο βράδυ στο debate του ΠΑΣΟΚ άκουσα τους φιλόδοξους δελφίνους να αλληλοσφάζονται με τέτοια χαιρεκακία που είναι να απορείς αν θα μπορέσουν να ξαναπούνε καλημέρα ο ένας στον άλλο πόσο μάλλον δε να συνυπάρξουν στο ‘ίδιο κόμμα.

Είμαστε μια μικρή χώρα, μέρος μιας άκρως νεοφιλελεύθερης Γερμανικής Ευρώπης η οποία με τους ανόητους μιλιταριστές της Σοσιαλιστικής σχολής μας οδηγεί για μια ακόμη φορά σε πόλεμο σε ένα άκρως ασταθές διεθνές περιβάλλον. Δεν έχω ακούσει κανέναν σας να προβληματίζεται από αυτήν την κατάσταση ούτε να έχει κάτι να προτείνει.

Η Δημοκρατία μας για να λειτουργήσει έχει ανάγκη από ένα ακόμη σοβαρό κόμμα, σήμερα στην αντιπολίτευση και αύριο ενδεχομένως στην κυβέρνηση κι εσείς παίζετε τις κουμπάρες και ψάχνεται για αρχηγό με λάθος κριτήρια όχι για να αρθρώσει μια πολιτική γραμμή αλλά για να κερδίσει τον κακό και μισάνθρωπο Κυριάκο. Την μαύρη σας την τύφλα.