Οι Σουμέριοι

Ας αφήσουμε για λίγο έξω από τον νου, τώρα, στις καλοκαιρινές διακοπές, τους συνήθεις πολιτικούς προβληματισμούς μας, ενίοτε κουραστικούς και ανούσιους κι ας οδηγήσουμε την σκέψη μας σε θέματα που αφορούν στον πολιτισμό μας και ιδιαίτερα στην υπέροχη γλώσσα των Σελλών την οποίαν καθημερινώς κακοποιούν αμαθείς και ανόητοι από το χαζοκούτι αλλά και φλύαροι τιποτολόγοι στους πολιτικούς καφενέδες της δόλιας Πατρίδας.

ΣΟΥΜΕΡΙΟΙ
Η γλώσσα μας ιστορεί τις εξελίξεις μέχρι τα όρια του αλήσμονα χρόνου.

Στα πλαίσια της γενικότερης προσπάθειάς μας με την ενότητα: «Οι λέξεις ιστορούν και διδάσκουν» που αποτελεί μια ολοκληρωμένη προσπάθεια αποκωδικοποίησης των λέξεων, θα προσπαθήσουμε να στηρίξουμε μια εκδοχή της ονομασίας «ΣΟΥΜΕΡΙΟΣ», αλλά και της καταγωγής αυτού του λαού που εμφανίσθηκε ξαφνικά από το πουθενά την 4η χιλιετία π.Χ. και ομοίως μυστηριωδώς εξαφανίστηκε από το προσκήνιο της Ιστορίας.

Η λέξη Σουμέριος και η αιολογενής λατινική εκδοχή της Sum - ero, μας παραπέμπει στο ρήμα Σούμαι < Σόομαι , Σοέω < Σο - [F] - ομαι > Σώομαι > Σεύω , το οποίο στην χρονική διάρκεια της εξέλιξής του διατήρησε την κύρια σημασία του: διώκω, ορμώ εναντίον, κυνηγώ, ελαύνω κλπ. Ανάλογης σημασίας είναι και το λατινικό Soma = καταπίεση, την οποία ασφαλώς ασκεί ο επιδρομέας. Ένας παράλληλος κλάδος δίδει την λέξη ομού, με το σίγμα να τρέπεται σε πνεύμα και την σημασία του να συγκρατεί την απαίτηση της συλλογικότητας, (μαζί).

Αυτές οι εξελίξεις εντάσσονται στις συνήθεις περιπέτειες των ριζών οι οποίες ακολουθούν διαφορετικούς δρόμους εξέλιξης, σε διαφορετικά σημεία και σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, λόγω της απομόνωσης των κοινωνικών ομάδων και των διαφορετικών πολιτισμικών απαιτήσεων που καλούνται κάθε φορά να εξυπηρετήσουν.

Το δεύτερο συνθετικό της λέξης, εύκολα εντοπίζεται στο ρήμα Άρω > αραρίσκω = ενώνω, αθροίζω, συγκεντρώνω, κλπ. Σουμέριοι λοιπόν είναι αυτοί που ενωμένοι ελαύνουν, άρα ο στρατός, οι κατακτητές, οι καταπιεστές. Επομένως αυτή την ονομασία στο συγκεκριμένο φύλλο δεν μπορεί παρά να την έδωσαν οι προϋπάρχοντες κατακτηθέντες. Το γεγονός ότι η ονομασία αυτή έγινε αποδεκτή και από τους ίδιους τους κατακτητές, δηλώνει την πολιτισμική υπεροχή των κατακτηθέντων η οποία εκδηλώθηκε σε κάποια χρονική στιγμή και επέφερε την τελική αφομοίωση των κατακτητών και την εξαφάνισή τους από το ιστορικό γίγνεσθαι. Δηλώνει επίσης την γλωσσική συγγένεια των δύο φύλλων και την εξ αυτού κοινή καταγωγή τους.

Το γεγονός αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει την γενικότερη άποψη, ότι στον μακρύ μεσαίωνα που μεσολάβησε από τον κατακλυσμό και τον αφανισμό του αρχαϊκού πολιτισμού μέχρι της στιγμής που οι σκόρπιες ολιγομελείς και απομονωμένες κοινότητες που επέζησαν ανέκτησαν πληθυσμιακή ισχύ και άρχισαν να μετακινούνται, απωλέσθηκε η ανάμνηση της κοινής καταγωγής των μελών της φυλής των λευκών και δημιουργήθηκαν συνθήκες που ευνόησαν διαφορετικές πολιτιστικές εξελίξεις και εξ αυτού την αίσθηση του διαφορετικού φύλλου, του ξένου. Παρά ταύτα η γλωσσική συγγένεια διατηρήθηκε και οι επικαθίσεις φύλλου επί φύλλου και οι εξ αυτού γλωσσικές επιμιξίες των ιδιωμάτων, οδήγησαν στη σημερινή γλωσσική πανδαισία, στη οποία εύκολα ανιχνεύουμε την κοινή καταγωγή και ρίζα. Αυτή η εξέλιξη έδωσε αφετηρία στην ατυχή θεωρία του ινδοευρωπαϊσμού.

Από όλους αυτούς τους διαφορετικούς δρόμους της εξέλιξης της κοινής γλώσσας των λευκών, Σημιτών και των λοιπών κλάδων των Αρίων που έδωσαν οι επιμιξίες, η δική μας γλώσσα έδωσε το πιο αξιόλογο αποτέλεσμα. Μια γλώσσα που ενέπνευσε τους μεγάλους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στην χώρα μας αλλά και που προικίστηκε από τις ανάγκες έκφρασης που αυτοί δημιούργησαν.

Από τους προκατακλυσμιαίους πολιτισμούς των πρωτοελλήνων Θεών, της εποχής του Ουρανού και της μετέπειτα του μεγάλου εκπολιτιστή Κρόνου ως και της ύστερης του Διός, μέχρι εκείνους που ακολούθησαν μετά τον μεγάλο μεσαίωνα, των κοσμοκρατόρων Κρητών, των Μυκηναίων και των Αιολέων, Ιώνων και Δωριέων, οι Έλληνες δομούν την γλώσσα τους με μαθηματική ακρίβεια.

Το σημερινό γλωσσικό μας ιδίωμα μπορεί να μην έχει την περιεκτικότητα της Ιωνικής των κλασσικών χρόνων, διατηρεί όμως την ικανότητα να συνθέτει λέξεις που μπορούν να εκφράζουν τις σύγχρονες πολιτιστικές ανάγκες, και να ομορφαίνουν τον λόγο με την μουσικότητα του μέτρου και την γλαφυρότητα της έκφρασης.

Την γλώσσα σου θαυμάζω Ίωνα γιατί μου επιτρέπει να εκφράζω τις σκέψεις μου και τα συναισθήματά μου στην ένταση που τα νιώθω και να τους προσδίδω την επιθυμητή χροιά που συνοδεύει το αίσθημα της στιγμής, με φράσεις που δεν αφήνουν ίχνη αμφιβολίας για την πρόθεση του λόγου μου.