Ο θάνατος του Κωνσταντίνου - Ευκαιρία για Δημοκρατικό Μπάχαλο

Ένα περιστατικό θανάτου ενός άρρωστου γέροντα έγινε αφορμή πολιτικής αντιπαράθεσης στον απόηχο του διχασμού που εξακολουθεί, όχι μόνο να μην ξεχνά τα λάθη του παρελθόντος, αλλά τουναντίον να συντηρηθεί τα πάθη που εκείνα γέννησαν.

Και τι δεν ακούσαμε αυτές τις ημέρες από τους κάθε λογής βαρεμένους ξερόλες. Και καλά οι πολιτικοί, ψαρεύουν εν όψη εκλογών, κάτι άλλοι αδιάβαστοι όμως, δημοσιογράφοι ή μάλλον δημοσιολόγοι, αφού περισσότεροι είναι εκείνοι που φλυαρούν παρά αυτοί που γράφουν, βρήκαν την ευκαιρία και βάλθηκαν να μας διδάξουν ιστορία. Από τους τυμβωρύχους της ιστορίας δεν γλύτωσε κανείς. Τάφοι ανοίχτηκαν και ξέθαψαν κακίες και ύβρεις, από την εποχή του Όθωνα μέχρι σήμερα. Την γελοιότητα όμως την ξεπέρασε εκείνος ο χιμπατζής που τον έχουν ντύσει άνθρωπο και βγαίνει κάθε απόγευμα και σκυλεύει επί παντός του επιστητού. Ονόματα δεν λέμε γιατί δεν έχουμε πρόθεση να προσβάλουμε κανένα, ούτε να δώσουμε αφορμή σε ανόητες αντιπαραθέσεις.

Δεν λέω πολλοί ήσαν εκείνοι που προσπάθησαν με ήπιο τόνο να συμβουλεύουν αυτοσυγκράτηση και σύνεση, αλλά κουβέντα να γίνεται με τα κανάλια της μόνιμης παραπληροφόρησης στην τρελή χαρά αφού η ακροαματικότητα εκτινάχθηκε και η διαφήμιση έφερε απρόσμενα λεφτά στα ταμεία. Ουδέν κακόν αμιγές καλού.

Είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω και να συναντηθώ κάποιες φορές μαζί του, σαν αθλητής στην θάλασσα και σαν αντιπρόεδρος του φοιτητικού συλλόγου μας στα χρόνια του πολυτεχνείου. Καλό παιδί στα νιάτα του και καλός άνθρωπος. Υπήρξε άτυχος διότι η Βασιλεία του συνέπεσε με μια δύσκολη εποχή με τους Παπανδρέου, πατέρα και γιο και τον Παπαδόπουλο αλλά ιδίως με την μητέρα του και το άρρωστο περιβάλλον του παλατιού. Είχε να τα βάλει με τον ΑΣΠΙΔΑ, τον ΙΔΕΑ την εγχώρια σαπίλα και τους ξένους πράκτορες που αλώνιζαν τότε. Ούτε οι έμπειροι πολιτικοί άνδρες δεν κατάφεραν να αποσοβήσουν την πολιτική κρίση τότε, πόσο μάλλον αυτός που δεν ήταν παρά ένα ανώριμο αλλά καλό και αγαθό παιδί.
Άριστος ιστιοπλόος δεν τα κατάφερε όμως στις φουρτούνες της πολιτικής. Τον οδήγησαν αρχικά σε λάθη αλλά στο τέλος βγήκε παλικάρι όταν τα έβαλε με την δικτατορία.

Από την κατάργηση της Βασιλείας όμως και μέχρι σήμερα φέρθηκε με αξιοπρέπεια και ουδέποτε προκάλεσε σεβόμενος την ετυμηγορία του Ελληνικού Λαού. Δεν προκάλεσαν ούτε οι απόγονοι και οι στενοί συγγενείς του που οι πληροφορίες θέλουν να μην προέβαλαν καμία απαίτηση για απόδοση τιμών και λαϊκό προσκύνημα.

Ως Βασιλεύς των Ελλήνων υπήρξε αρχηγός κράτους αλλά θα τον κηδέψουμε σαν... "ιδιώτη" για να μην δυσαρεστήσουμε μια εμπαθή και ηλίθια αριστερά. Ντροπή μας. Προς τι ο διχασμός;

Η Βασιλεία στην Ελλάδα τελείωσε οριστικά και Δημοκρατία δεν πρέπει ούτε να φοβάται, ούτε να εκδικείται. Ιδίως τους νεκρούς.