
Νίκος Γιαννιός
Ο Νίκος Γιαννιός είναι Πολιτικός Μηχανικός
Ο Νίκος Γιαννιός είναι Πολιτικός Μηχανικός
Γνώθι σαυτόν, είναι η προτροπή του σοφού Χείλωνα. Ιδανικές είναι οι Δημοκρατίες και προοδευτικές οι κοινωνίες στις οποίες ο υψηλός βαθμός παιδείας επιτρέπει σε μεγάλο αριθμό των μελών τους να κατακτήσουν την αυτογνωσία, μας λέει ο Πλάτων.
Στις δύο άκρες βρίσκονται εκείνοι που έχουν έλλειμμα αυτοπεποίθησης και οι άλλοι που υποφέρουν από ένα υπερανεπτυγμένο ΕΓΩ.
Αποτελεί πράγματι επικίνδυνο ΣΥΝΔΡΟΜΟ η έλλειψη αυτογνωσίας. Από αυτό πάσχει ένα μέρος της κοινωνίας. Άνθρωποι που πιστεύουν ότι τα ξέρουν όλα. Μόνο αυτοί γνωρίζουν την αλήθεια και μόνο αυτοί είναι ικανοί και τίμιοι. Οι γνωστοί «ξερόλες», αμαθείς έως ημιμαθείς στην καλύτερη περίπτωση. Αλλά και οι άλλοι με έλλειμμα αυτοπεποίθησης, που κατηγορούν τους υπόλοιπους για τις αποτυχίες τους, φθονούν τους επιτυχημένους και αναγνωρίζουν στον εαυτόν τους το δικαίωμα να αρπάξουν και να οικειοποιηθούν τα ωφελήματα του κόπου των άλλων.
Με αυτό το δεδομένο, το υγειές κομμάτι της κοινωνίας μετατρέπεται αυτομάτως στο κακό και διεφθαρμένο κατεστημένο, το οποίο πρέπει να ανατραπεί προκειμένου ο λαός να πάρει τις τύχες του στα χέρια του (!)
Έτσι λοιπόν, κάποιοι από αυτούς τους περιθωριακούς, αναγνωρίζουν στον εαυτό τους το δικαίωμα να διεκδικήσουν την εξουσία ακόμη και με ανορθόδοξες και παραβατικές διαδικασίες, αφού πιστεύουν ότι τελικά μόνο αυτοί μπορούν να σώσουν τον τόπο, ενώ όλοι οι άλλοι είναι ικανοί να προκαλέσουν μόνο κακό και καταστροφή. Ο σκοπός αγιάζει λοιπόν τα μέσα για τους παραβατικούς και τους επικίνδυνους.
Αυτό το συναισθηματικά και ψυχικά περίεργο ιδεολογικό συνονθύλευμα ευρέος φάσματος, αυτοπροσδιορίζεται, γενικά και αόριστα ως «ΑΡΙΣΤΕΡΑ», παρά τις αντιφάσεις και τις αντιπαραθέσεις, οξείες ενίοτε, που χαρακτηρίζουν τον χώρο.
Όλοι οι άλλοι αποτελούν την ΔΕΞΙΑ και εκεί τοποθετούνται όλοι οι κακοί και όλα τα κακά. Είναι ο κοινός εχθρός που αυτή και μόνη η ύπαρξή του, τους ενώνει.
Στην Ιταλία και στην Γερμανία ήσαν κάποτε κάποιοι σοσιαλιστές που έφτιαξαν τον φασισμό πριν απ’ τον πόλεμο και στην Ρωσία κάποιοι άλλοι καταπιεσμένοι που μας φόρτωσαν τον κομμουνισμό. Φυλάκισαν, σκότωσαν, κατέστρεψαν και άφησαν πίσω τους δυστυχία και πόνο. Έγινε ο πόλεμος ήλθε και ο Κομπαρτσώφ και πάνε, τους τελειώσαμε αλλά δεν τους ξεχάσαμε, δεν μπορούμε να τους ξεχάσουμε, θέλουν άλλωστε να είναι με το ζόρι πρωταγωνιστές.
Στην εποχή μας είχαμε τους ρεβιζιονιστές: Τροτσκιστές, Μαοϊστές. Ερυθρούς Χμερ και αργότερα ο τυχαίος Μάης του 68 προκαλεί τερατογενέσεις τύπου Φράξια Ερυθρός Στρατός, Μπάαντερ Μάινχοφ, ερυθρές ταξιαρχίες, Νέα Τάξη (ως αντίδραση), 17 Νοέμβρη και πάει λέγοντας, με τους πάσης φύσεως και αποχρώσεως αναρχικούς έως τους σύγχρονους αντιεξουσιαστές, που κάθε τόσο καίνε την Αθήνα.
Εκεί βρισκόμαστε σήμερα, με τους πολιτικούς εκπροσώπους τους στα καφενεία των Εξαρχείων και στα περίχωρα να αποτελούν τις συνιστώσες, τις φράξιες, που κάθε τόσο μας δίνουν διάφορα κομματικά συνολάκια, πέραν του επισήμου κομμουνιστικού, τελευταίου ευρωπαϊκού κατάλοιπου της προπολεμικής πολιτικής ουτοπίας. Το πλέον πρόσφατο και πιο μεγάλο, ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ και κατάφερε να συγκυβερνήσει με ένα κομματάκι, δείγμα και απόκομμα της ΝΔ, που δεν βρήκε καρέκλα στο σαλόνι και την έψαξε αλλού.
Δημοκρατία και Φασισμός: Η πρώτη θέλει αρετή και τόλμη ενώ ο δεύτερος χαρακτηρίζεται από λαϊκισμό και έλλειμμα ήθους. Η πρώτη ανέχεται την αμφισβήτηση της κυρίαρχης άποψης ενώ ο δεύτερος επωφελείται από αυτήν την ανοχή και διαμορφώνει συνθήκες μόνιμης διαμαρτυρίας και προσβολής της εκάστοτε κρατούσας κατάστασης, σε μια διαρκή και άοκνη προσπάθεια ανατροπής της Δημοκρατίας.
Αφού προσπάθησαν σε δύο γύρους με τα όπλα να αρπάξουν κάποτε ανεπιτυχώς την εξουσία στον τόπο μας, εξακολουθούν απτόητοι στον τρίτο γύρο με αλλαγή τακτικής. Δεν τα χρειάζονται πια τα όπλα. Μπορούν να εκμεταλλευτούν τις αδυναμίες της Δημοκρατίας για να την πλήξουν και αυτό κάνουν.
Από το 1981 και μετά χρησιμοποιούν ως όπλο την απλή αναλογική. Όποτε είναι να χάσουν την εξουσία που άρπαξαν με δόλο, με την χρήση πλαστών συνθημάτων αλλάζουν τον εκλογικό νόμο ώστε η αντίπαλος ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ να μην μπορέσει να σταθεί στο Κοινοβούλιο.
Το έκανε ο Αντρέας το 1989 κατά του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, το έκανε ο Κώστας Σημίτης το 2000 κατά του Κώστα Καραμανλή, το έκανε και ο Αλέξης Τσίπρας το 2019 κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Με αυτόν τον τρόπο και αφού φέρουν τις Δημοκρατικές κυβερνήσεις σε κοινοβουλευτική δυσκολία, εφευρίσκουν ένα σκάνδαλο για να τις ρίξουν. «Τσιμέντα Χαλκίδος», «Ζήμενς», «Τόμπρας - Παρακολουθήσεις τηλεφώνων», «Βατοπέδι», «Νοβάρτις» και τώρα για τον Κυριάκο ετοίμασαν ξανά τις «Παρακολουθήσεις τηλεφώνων», γιατί προφανώς ξέμειναν από φρέσκες ιδέες. Μόνο που έβαλαν κάποιους βλάκες να προωθήσουν το σενάριο και τα θαλάσσωσαν.
1. Μα είναι δυνατό ο πρωθυπουργός να είναι τόσο βλάκας ώστε να βάλει να παρακολουθούν τους υπουργούς του και τις γυναίκες τους αντί να παρακολουθεί τους πολιτικούς του αντιπάλους; Είναι δυνατόν;
2. Μα είναι δυνατόν να χρησιμοποιούν για τις παρακολουθήσεις κακόβουλα λογισμικά, κοινώς ηλεκτρονικούς ιούς, που αφήνουν ίχνος και όχι μια απλή φορητή κεραιούλα που δεν ανιχνεύεται η ύπαρξή της; Είναι δυνατόν;
Μετά την τυχαία περίπτωση ενός κυρίου που παρακολούθησαν το τηλέφωνό του νόμιμα γιατί όπως λένε οι κακές γλώσσες, τον κατήγγειλαν δύο κακοποιημένες γκόμενες κάποιοι έφτιαξαν σενάριο παρακολουθήσεων, αλλά δεν τους βγήκε.
Είναι προφανές ότι όποιος έκανε τις παρακολουθήσεις, αν πράγματι έγιναν και δεν είναι μούφα, ήθελε να το μάθουν όλοι. Για ποιον λόγο άραγε; Έλα ντε. Τώρα τι θέλετε; Θέλετε να ψάξουμε να βρούμε ποιος νιαουρίζει στα κεραμίδια;
Κυριάκο είσαι τυχερός. Πώς να χάσεις εκλογές με τέτοιας νοημοσύνης αντιπάλους;
Σχόλια Αναγνωστών
1 Προσθήκη σχολίουΣας ευχαριστούμε για την συμμετοχή σας.