Homo - φοβία - Αριστερά και ιδιαιτεροφιλία

Αντιδάνειο μας λένε οι γνωστοί κακοποιητές της γλώσσας μας, από το Αγγλικό Homofobia εκ των Ελληνικών λέξεων Όμοιος και Φόβος και συνεχίζουν: Με την λέξη προγράφεται η ομοφυλοφοβία και ολοκληρώνουν την ζημιά. Με την λέξη λοιπόν Ανθρωποφοβία (Homo = άνθρωπος) + Φόβος ονομάζουν οι συνήθεις ύποπτοι τον φόβο μεταξύ ομοφύλων (όμοιος + φύλο + φόβος), δηλαδή τον φόβο μεταξύ των ανθρώπων του ιδίου φύλου ή της ιδίας φυλής. Άλλο ήθελαν να πουν και άλλο τους βγήκε. Oι Άγγλοι μας έχουν μάθει σε τέτοιες ασχημίες: ο ιδιώτης έγινε βλάκας (Idiote), το κλουβί έγινε λέσχη ή νυκτερινό κέντρο (Club) η έξη ή συνήθεια δηλαδή έγινε ερωτική επαφή (Sex) από το Λατινικό sexum κ.ο.κ. Οι δικοί μας πως μαθαίνουν την γλώσσα μας, παρακολουθώντας λούγκρες και γλάστρες στην Ελληνική Τι – Βου.

Η λέξη η οποία θα μπορούσε να περιγράψει τον φόβο, μάλλον την απέχθεια, κατά των ομοφυλοφίλων θα έπρεπε να είναι ομοφυλοφιλοφοβία ή έστω ομοερωτοφοβία (όμοιος + έρωτας + φόβος) η οποία παραπέμπει εμμέσως στον έρωτα μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου. Κάθε άλλη απόπειρα δημιουργίας νεολογισμού, δεν αποτελεί λέξη αλλά συμβατική ονοματοδοσία. Θα μπορούσα να προτείνω και άλλες πιο όμορφες λέξεις αλλά κάποιοι πουριτανοί θα με πουν αισχρό και δεν το θέλω. Δεν έχει βέβαια καμία σημασία αν τις χρησιμοποιούμε όλοι στην καθημερινότητά μας, σε κάποιους δεν αρέσουν και είναι πρόθυμοι να σου κωλύσουν την ρετσινιά του ρατσιστή, η οποία μπορεί να μην έχει καμία σχέση με το θέμα, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Την έκαναν να έχει.

Ο υπέροχος Δημοκρατικός μας πολιτισμός απαιτεί σεβασμό στις μειονότητες και ουδείς μπορεί αυτό να το αμφισβητήσει από την στιγμή μάλιστα που το περιγράφει με σαφήνεια και ο Νόμος. Ο πολιτισμός μας επίσης αλλά και η θρησκεία μας, επιβάλλουν πέραν του σεβασμού και μια ιδιαίτερη ευαισθησία και εκδήλωση συμπάθειας και κατανόησης, για άτομα με σαφείς ιδιαιτερότητες που τα κάνουν να ξεχωρίζουν ή που δεν τους επιτρέπουν να έχουν μια φυσιολογική ζωή. Ομιλώ για τους αναπήρους στα καροτσάκια, τους αλλοεθνείς με έντονα χαρακτηριστικά που τους διαφοροποιούν και τους απομονώνει κοινωνικά η δημόσια υποκρισία, τους άσχημους έως δυσμορφίας, τους έχοντες χαμηλό δείκτη νοημοσύνης και τους ομοφυλόφιλους άνδρες και γυναίκες εμφανείς ή κρυφούς. Τι μπορούμε όμως να πούμε για εκείνους που ξεπερνούν με τις ιδιαιτερότητές τους κάθε όριο ή φαντασίωση; Τι να πούμε πχ. για τους κτηνοβάτες, τους επιδειξίες, τους βιαστές, τους παιδεραστές, τους βασανιστές και τους καθ΄ έξην πεοκρούστες, με τηλεφωνική μετάδοση ή με επιτόπιαν επίδειξη, σαν τον ήδη κατονομασθέντα γνωστό ηθοποιό. Εκεί σεβόμαστε, κλείνουμε τα μάτια, κωφεύουμε και σιωπούμε; Όχι βέβαια. Ναι αλλά εσείς που είστε εκεί μπροστά στα φώτα της ράμπας το κάνετε χρόνια τώρα. Υποκριτές που τώρα δήθεν ξαφνικά αντιληφθήκατε την σαπίλα. Ποιος τόλμησε να μιλήσει ποτέ για τους μεγάλους σκηνοθέτες του παρελθόντος που περιποιήθηκαν δεόντως όλους τους μεγάλους ηθοποιούς εδώ και στην Αμερική. Τα πρώτα ονόματα. Ας μην ονοματίσουμε νεκρούς αλλά όλοι καταλαβαίνουν για ποιους μιλάω.

Θεωρώ δικαίωμά μου να διαφοροποιηθώ και να εκφράσω την αντίθεσή μου σε εκείνους που προσπαθούν να παρουσιάσουν την απόκλισή τους από το φυσιολογικό σαν μιαν άλλη φυσική επιλογή και ακόμη περισσότερο σε εκείνους οι οποίοι υπό την επήρεια ενός πάθους, μιας αποκλίσεως ή μιας ιδιαιτερότητας παρανομούν εις βάρος άλλων ανθρώπων και ιδιαίτερα εις βάρος ανηλίκων.

Ψάχνω στην μνήμη μου να βρω κάτι τέτοιους τύπους, άνδρες και γυναίκες που ξεχωρίζουν με επιτηδειότητα στις κινήσεις και στον τρόπο ομιλίας τους, προκλητικούς, που με ενόχλησαν στην τηλεόραση ειδικά αλλά και σε άλλους χώρους δημόσιους και ιδιωτικούς. Δεν είναι λίγοι αλλά ούτε και τόσοι ώστε να αναγνωρίζουμε στις αποκλίσεις αυτές εθνικό πρόβλημα. Η συμπεριφορά τους ενοχλεί ενίοτε και όχι η παρουσία τους. Αν όμως εκφράσεις αντίθεση σε μια ενοχλητική συμπεριφορά κινδυνεύεις να κατηγορηθείς για παραβατικότητα και ρατσισμό, ειδικά από αυτούς που υποκριτικά σήμερα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, ώστε να στοχοποιηθείς και να απομονωθεί η άποψή σου.
Στον χώρο της τέχνης βρίσκουν εύκολα καταφύγιο και πεδίον δράσης οι πάσης φύσεως ομοφυλόφιλοι και μαζί με αυτούς και άλλοι ιδιαιτερόφιλοι παραβατικοί και ετερόφυλοι ανώμαλοι, συνήθως αριστεροί, διότι τους προστατεύει το σύστημα στήριξης ενώ παιδόφιλους θα συναντήσουμε κυρίως στους χώρους διδασκαλίας και αθλητισμού.

Δεν γεννιέσαι ομοφυλόφιλος ούτε αριστερός, σε κάνει το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσες και αν μέσα σε αυτό κάποιος σε κακοποίησε όταν ήσουν μικρός είναι σχεδόν βέβαιο ότι και συ θα κακοποιήσεις κάποιους όταν μεγαλώσεις.

Σε κάποια επιθεώρηση ακούστηκε κάποτε το γνωστό «άσχημος φτωχός και πούστης» που περιγράφει την απόλυτη αθλιότητα και δυστυχία, κάποιων ανθρώπων με ιδιαίτερες σεξουαλικές προτιμήσεις τους οποίους η κοινωνία είχε μέχρι πρότινος στο περιθώριο. Σήμερα αντίστοιχα, γνωρίζοντας τις ιδεολογικές προτιμήσεις κάποιων εξ αυτών που τους πέταξαν σε δημόσιο διασυρμό, μπορούμε να πούμε με χιουμοριστική διάθεση βέβαια: «αριστερός ιδιεταιρόφιλος και καλλιτέχνης» και ας χτυπιούνται στην Βουλή, στα κανάλια και στις διαδικτυακές πλατφόρμες. Καλά καθρέφτη δεν έχετε ρε στο σπίτι σας.

Όλοι έχουν δικαίωμα στην ζωή όπως μπορούν να την εξασφαλίσουν και όπως επιλέγουν να την ζήσουν κι εμείς την ηθική υποχρέωση αλλά και την εκ του Νόμου, να τους σεβαστούμε και να τους ανεχθούμε, φτάνει να μην ενοχλούν με την συμπεριφορά τους, να μην μας προσβάλουν και ειδικά να μην παρανομούν. Να σοβαρευτούμε όμως, οι αξίες πάνω στις οποίες κτίζουμε τον πολιτισμό μας πρέπει να είναι διαχρονικές και όχι εποχιακή μόδα που πουλάει.