Με σχοινί και σαπούνι

Οι κοινωνίες σε παρακμή στερούνται του απαραίτητου ήθους και της θεσμοθετημένης ενεργού ικανότητος να αποτρέπουν το έγκλημα ή να το εντοπίζουν όταν αυτό πραγματοποιείται και να το τιμωρούν. Αυτή η έλλειψη ευνοεί την εμφάνιση πολιτικών οι οποίοι ενδιαφέρονται και υπηρετούν με απόλυτη προτεραιότητα το δικό τους προσωπικό πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό συμφέρον, αδιαφορώντας ή θυσιάζοντας προς τούτο το κοινό συμφέρον.

Στην ιστορία των Ελλήνων πρώτος ο Αλκιβιάδης, ήρωας και εφιάλτης ταυτόχρονα, εγκαινίασε αυτή την πρακτική στα τέλη του 5ου π.Χ. αιώνος και έκτοτε ευρέθησαν στην μακραίωνη ιστορία μας πλήθος προθύμων πολιτικών να ακολουθήσουν το παράδειγμά του. Πατριώτες και επίορκοι μαζί, ικανοί για το καλό και το κακό αλλά και ανίκανοι τυχοδιώκτες δημαγωγοί, γοητεύουν τους ανοήτους στις εποχές της παρακμής, υποκλέπτουν την εξουσία και βλάπτουν την πατρίδα και τους ανθρώπους της. Το ευφυές τίποτα έλεγαν τότε οι Αθηναίοι. Άνθρωποι που δεν τους γνωρίζει ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους ή ακόμη χειρότερα ούτε η μάνα τους, τους ονομάζουν κάποιοι σήμερα.

Επί τριάντα χρόνια ακούμε για σκάνδαλα και αρπαχτές για μυστικές βλαπτικές για την χώρα συμφωνίες με εχθρούς και φίλους, για ξεπούλημα της πατρίδας, για εγκλήματα, αλλά ενόχους δεν έχουμε.

Όλα ξεκινούν με εκείνο το αμίμητο που είπε ένας σύγχρονος πρωθυπουργός «είπαμε να τα αρπάζουμε αλλά όχι κι έτσι», αναφερόμενος σε μια αρπαχτή 500 εκ. δραχμών που είχε κάνει ένα αργυρώνυτο μέλος της νομενκλατούρας του. Ονόματα να μην λέμε μια και η παρακμή εξακολουθεί να βασιλεύει και να φοβίζει σε αυτόν τον τόπο.

Ακολουθούν, το βαλκανικό καλαμπόκι, τα Κυπριακά καράβια, η αρπαχτή της Τράπεζας Κρήτης, οι Κολάδες του ΟΑΣ και η περίεργη πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η αρπαχτή του χρηματιστηρίου, η συναίνεση στην ονομασία ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ για τα Σκόπια, το ζεμπέκικο με τους Τούρκους που τους χαρίζει το μισό Αιγαίο, το σχέδιο ΑΝΑΝ για την Κύπρο μας, το ξεπούλημα στους Γερμανούς με την ΖΗΜΕΝΣ, τα υποβρύχια, τα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά και τις λοιπές αχόρταγες εταιρείες τους και με τις απαραίτητες αρπαχτές των εγχωρίων ευφυών μηδενικών και έπονται τα κρατικά ομόλογα, το Βατοπέδι, η ανατροπή των ευεργετικών συμφωνιών με τους Ρώσους και τέλος η παράδοση στο ΔΝΤ και η μερική ή ολική, ο καιρός θα δείξει, εκχώρηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας σε τρίτους, εχθρούς και φίλους αλλά ειδικά σε κάποιους που δεν μπόρεσαν να τα πάρουν και να τα κρατήσουν με τα όπλα.

Σήμερα έχουμε ξεπεράσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ. Έχουμε μάλιστα εντοπίσει τρεις κλέφτες εκ των οποίων οι δύο έχουν ομολογήσει αλλά για τιμωρία δεν το συζητάμε καν.

Το μεγαλείο της παρακμής. Διαβλέπω στον ορίζοντα να αναπτύσσεται μεταξύ των κατοίκων αυτής της χώρας μια διάθεση κανιβαλισμού. Η λαϊκή ρήση «άρπαξε να φας και κλέψε νάχεις» επανέρχεται στο προσκήνιο σαν γενική οδηγία.

Θα μας πάει λέει κάποιος υπουργός πίσω στο επίπεδο του 2004. Μακάρι να μπορούσε λέω εγώ που υποψιάζομαι ότι θα μας πάνε ολοταχώς πίσω στην πείνα του 1942 και να λέμε πάλι καλά και μη χειρότερα γιατί υπάρχει σαν σημείο χρονικής αναφοράς και η προ του 1821 εποχή!

Τα εγκλήματα που διέπραξαν επίορκοι πολιτικοί σε βάρος του τόπου δεν πρέπει να μείνουν ατιμώρητα. Ευθύνη μικρή ή μεγάλη έχουν όλοι όσοι διαχειρίστηκαν τα κοινά στην επίμαχη παρακμιακή περίοδο. Όσοι συναίνεσαν και όσοι ισχυρίζονται ότι δεν είδαν και δεν κατάλαβαν. Όλοι πρέπει να λογοδοτήσουν. Οι αμελείς στην άκρη και στην λήθη της ιστορίας, οι κλέφτες στην φυλακή και οι επίορκοι στου Γουδή.

Θέλω να δω ποιος θα έχει τα κότσια να βγει με το σύνθημα «Με σχοινί και σαπούνι» στις επερχόμενες εκλογές. Το σχοινί για τις αγχόνες και το σαπούνι για να γλιστράει το σχοινί, τηρουμένου του νόμου βέβαια. Αν γίνουν φυσικά εκλογές γιατί δεν αποκλείεται να τους προλάβει κανένας επιλοχίας.