Η σιωπή των αμνών και των τσοπάνηδων

Άλαλα είναι τα χείλη των ασεβών μπροστά στην εικόνα την σεπτή της Παναγιάς, ιερό σύμβολο της πίστης μας και προσωποποίηση της πατρίδας στις ώρες του πολέμου και του χαμού.
Άλαλα παραμένουν τα χείλη των ασεβών από φόβο και δέος μπροστά στο σύμβολο της αγάπης, πηγή έμπνευσης και λιμάνι ελπίδας και παρηγοριάς των πτωχών και των κατατρεγμένων.

Άλαλα όμως παραμένουν και τα χείλη εκείνων που δεν έχουν ή δεν θέλουν να πουν τίποτα. Εκείνων που δεν μιλούν από τον φόβο της ευθύνης ή από δέος μπροστά στην κοινωνία που ανέλπιστα αντιστέκεται σε πείσμα εκείνων που την θεωρούσαν κοινωνία προβάτων.
Η σιωπή των αμνών τελείωσε και τώρα σιωπούν οι ασεβείς πρώην τσοπάνηδες.
Μπροστά στην πατρίδα που έχει γονατίσει από τα χτυπήματα των ασεβών ποιοι έχουν το κουράγιο να παραμένουν σιωπηλοί;

Γιατί δεν μιλούν ο νυν και οι πρώην Πρόεδροι της Δημοκρατίας. Δεν έχουν τίποτα να πουν στον χειμαζόμενο λαό, δεν νιώθουν την ευθύνη να μιλήσουν, να νουθετήσουν, να παρηγορήσουν, να συμβουλεύσουν.

Γιατί δεν μιλούν οι άλλοτε λαλίστατοι πρώην Πρωθυπουργοί. Δεν έχουν άποψη για τα τεκταινόμενα. Οι αποφάσεις που πήραν κάποτε ήσαν καθοριστικές για την τύχη του τόπου. Τώρα γιατί δεν μιλούν. Δεν αισθάνονται την ευθύνη που τους βαρύνει;

Μόνη εξαίρεση ο κ. Μητσοτάκης. Αυτός μιλά και ο λόγος του ενοχλεί. Ενοχλεί όπως και τότε που ήταν πρωθυπουργός. Ενοχλεί τα ίδια συμφέροντα και τους ίδιους ανθρώπους όπως και τότε.

Ενοχλεί γιατί εκείνοι οι ίδιοι που πολέμησαν το πρόγραμμά που θα έσωζε την πατρίδα, από τότε, μετά την πρώτη λαίλαπα του επαναστατικού ΠΑΣΟΚ, εκείνοι που αγωνίστηκαν για να ρίξουν την κυβέρνησή του, αυτοί οι ίδιοι που είναι σήμερα πρωταγωνιστές του δημόσιου βίου, αναζητούν εναγωνίως και ανεπιτυχώς μέχρι στιγμής τρόπο να εφαρμόσουν το ίδιο πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων που κάποτε πολέμησαν.

Ποια συμφέροντα εξυπηρετήθηκαν τότε; Ποιοι τα εξυπηρέτησαν και με ποιο τρόπο; Αυτά πρέπει να τα θυμόμαστε για να μην μας θεωρούν αγέλη προβάτων.
Άκουσα κάποτε μέσα στη Βουλή κάποιον πολιτικό γνωστό για το εξεζητημένα βαρύγδουπο ύφος του, να αποκαλεί τον άρχοντα της πολιτικής Γεώργιο Αβέρωφ, βρικόλακα. Προχθές άκουσα κάποιον άλλο ανόητο να αποκαλεί τον κ. Μητσοτάκη ζόμπι.

Η ιστορία θυμάται τα ονόματα αυτών που την γράφουν. Θυμάται βέβαια και τα ονόματα των ασεβών, των προδοτών και των δοσίλογων.
Τους υβριστές όμως τους ξεχνά, όπως και τα ανθρωπάκια, τα καβαλημένα καλάμια, τους τσαρλατάνους και τα πάσης φύσεως ξεσκονόπανα καθώς και τους οσφυκάμπτες αυλικούς.

Αλήθεια πόσες αγχόνες χωρά η πλατεία Συντάγματος;