ΕΓΚΛΗΜΑ και ΤΙΜΩΡΙΑ
Το θαύμα της μαύρης τρύπας

Η αλήθεια ολόκληρη δεν αφήνει κανένα αλώβητο και για τον λόγο αυτό η κοινωνία αποδέχεται το μέρος της αλήθειας που ισορροπεί με τα συμφέροντα και τις αμαρτίες των περισσοτέρων.

Έτσι λοιπόν ο καθένας έχει την δική του αλήθεια ή έστω ένα κομμάτι της και το παζαρεύει καθημερινά για να περιληφθεί σε εκείνο που ονομάζουμε κοινά αποδεκτή αλήθεια.

Αυτό το άθλιο παζάρι γίνεται στη Βουλή, στην τηλεόραση, στις εφημερίδες αλλά και στις πλατείες και στους δρόμους της χώρας. Είναι το παζάρι της ανευθυνότητας και της πολιτικής παρακμής, των δήθεν που κάνουν ένα βήμα μπροστά για να δείξουν τη μούρη τους, το παζάρι του ξερόλα και του αμετανόητου. Το παζάρι του ευφυούς τίποτα που βάζει πάνω απ’ όλα το δικό του μίζερο προσωπικό συμφέρον.
Σε αυτόν τον τόπο όμως όπου μαζί με την φαιδρά πορτοκαλέα ανθούν τα βλίτα και οι βρούβες, δεν έχουν καταφέρει αυτοί που σέρνουν τον χορό, να συμφωνήσουν σε αυτό το ελάχιστο απαιτούμενο ώστε η κοινωνία να μπορέσει να ισορροπήσει.

Πορτογάλοι, Ισπανοί και Ιρλανδοί βρήκαν την κοινή συνιστώσα και συμφώνησαν. Οι δικοί μας γιατί δεν μπορούν; Έχουν πιάσει όλοι τους από μια άκρη του σχοινιού και τραβούν να λύσουν τον κόμπο του προβλήματος ο καθένας με τον δικό του αποκλειστικό και μοναδικό τρόπο, σαν τους ουραγκοτάγκους. Και ο κόσμος στις πλατείες δηλώνει αγανακτισμένος μαζί με τους συνδικαλιστές που βρίσκονται εκεί για να καπελώσουν και να βουτήξουν κανένα κομματάκι από την πίττα της δυσαρέσκειας. Οποία υποκρισία Θεέ μου.

Πήγα κι εγώ στην πλατεία Συντάγματος την περασμένη Κυριακή μα αντί να μουντζώνω προς την Βουλή όπως ήθελε το σύνθημα των αυτόκλητων αυθόρμητων, μούντζωνα τη μούρη μου. Αυτό πρέπει να κάνουμε όλοι. Δικό μας δημιούργημα είναι αυτό το αποτυχημένο πολιτικό σύστημα. Αυτή η τιμωρία μας αξίζει γιατί το έγκλημα το διαπράξαμε εμείς που ανεχθήκαμε άθλιους συνδικαλιστές, που ψηφίσαμε άθλιους πολιτικούς και που στηθήκαμε μπροστά την TV και επιτρέψαμε σε άθλιους δημοσιολόγους να μας κάνουν μπουγάδα τα μυαλά μας.

Κάποιοι στήριξαν την ύπαρξή τους σε μια υποκριτική αριστερόστροφη πολιτική με ιδεολογικό κρατισμό και αμερικανοφοβία. Τώρα θέλουν οι ίδιοι να κάνουν τις αποκρατικοποιήσεις που δεν άφησαν τους άλλους να κάνουν και είμαι περίεργος να δω με ποιο σύνθημα θα πάνε στις πορείες προς την Πρεσβεία των ΗΠΑ τώρα που βγήκε ο κ. Ομπάμα και ζητά από τους Ευρωπαίους να σώσουν την Ελλάδα από την χρεοκοπία.

Το ΠΑΣΟΚ απαγόρευσε δύο φορές στους Φιλελεύθερους να κυβερνήσουν τον τόπο με τους άθλιους εκλογικούς νόμους που ψήφισε κάθε φορά που ήξερε πως θα χάσει τις εκλογές. Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν άφησε τον κ. Μητσοτάκη και ο γιος του Γιώργος τον Κώστα τον Καραμανλή, να κυβερνήσουν με την ίδια άνετη πλειοψηφία που κυβέρνησαν και κυβερνούν εκείνοι χάρις στους εκλογικούς νόμους που ψήφισε η Νέα Δημοκρατία.

Και να ήταν μόνο αυτό; Οι πάλε ποτέ δημοκρατικές δυνάμεις της ευρύτερης αριστεράς από την τετραγωνική ρίζα του τρία μέχρι το ΠΑΣΟΚ, εξαπέλυσαν κάθε φορά ως γνήσια αντιδραστική αντιπολίτευση, την λαίλαπα ενός παρωχημένου κομματικού συνδικαλισμού εναντίον των μεταρρυθμίσεων που θα έσωζαν τον τόπο από τους τυφώνες που έσπειραν αλόγιστα αυτοί επί τρεις δεκαετίες. Θυμάστε τους Κολλάδες.

Και ζήτησαν αυτοί να αναλάβουν τις μεταρρυθμίσεις. Πρώτα οι εκσυγχρονιστές του κ. Σημίτη και τώρα η παρέα του Γιωργάκη. Και απέτυχαν γιατί θέλησαν να κάνουν κάτι που δεν το πιστεύουν, κάτι που δεν συνάδει με το πολιτικό DNA τους, κάτι που δεν το θέλει ο κόσμος που τους στηρίζει, το κόμμα τους, τα στελέχη τους, οι Βουλευτές και οι Υπουργοί τους, κάτι που δεν μπόρεσαν ποτέ να κατανοήσουν οι ίδιοι ώστε να μπορέσουν να πείσουν και τους άλλους, για να μπορέσουν να το εφαρμόσουν.

Το μόνο που κατάφεραν σε αυτή τους την προσπάθεια ήταν η επαλήθευση της θεωρίας της μαύρης τρύπας. Αυτό πέτυχαν. Μια μαύρη τρύπα μέσα στην οποία πέταξαν όλα τα κοινοτικά κονδύλια από ΜΟΠ και ΝΤΕΛΟΡ έως πακέτα στήριξης, τρία τον αριθμό παρακαλώ, τα χρήματα των αποκρατικοποιήσεων, τα δανεικά και τους φόρους που μας ρούφηξαν για να βρεθούμε για μια ακόμη φορά στην ίδια αφετηρία.

Αυτοί δεν είναι πολιτικοί, είναι θαυματοποιοί και μας πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Αλλά κι εμείς δεν είμαστε καλλίτεροι και τους αξίζουμε. Γι αυτό μέσα όλοι τα κεφάλια. Το πανηγύρι της πλατείας τα απογεύματα των Κυριακών, με σουβλάκια και λουκάνικα, σύντομα θα τελειώσει όπως και στην Ισπανία και θα πάμε διακοπές.
Το πήδημα δεν θα το γλιτώσουμε. Ας το ευχαριστηθούμε τουλάχιστον.