ΔΕΞΙΑ ή ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Το δίλημμα των αδέξιων

Στην Β γραμμική γραφή των μυκηναϊκών χρόνων, αναγνωρίζουμε την λέξη de – ki – si – wo, η οποία παράγεται από τη ρίζα Dek - που στην Ιωνική δίδει το ρήμα dέκομαι > δέχομαι. Από την προστακτική δέξο του ρήματος δέχομαι παράγεται η λέξη δεξιός.

Δεξιός είναι ο κατέχων ικανότητα, επιδεξιότητα, εκείνος του οποίου η συμπεριφορά είναι συμβατή με τις απαιτήσεις της κοινωνίας, είναι θετική και εξ αυτού γίνεται αποδέκτης της αναγνώρισης της επιτηδειότητάς του, ο δεκτός, καλοδεχούμενος και αναγνωρίσιμος, ο δεξιοτέχνης, αλλά και ο χειριζόμενος κατά προτίμηση και με ικανότητα το δεξιό χέρι και πόδι ήτοι το χέρι και το πόδι τα οποία είναι ικανά και εύχρηστα στους περισσότερους των ανθρώπων, τα ευρισκόμενα στην πλευρά του σώματος η οποία έλαβε στη συνέχεια εξ αυτού την ονομασία δεξιά.

Δεξιά είναι η συγκεκριμένη πλευρά σώματος ή αντικειμένου, η συγκεκριμένη θέση ή κατεύθυνση, αλλά και η ευχή για την αίσια των πραγμάτων έκβαση, αφού στη δεξιά πλευρά ευρίσκεται το καλό και ικανό χέρι και πόδι των περισσοτέρων ανθρώπων. Δεξιά επίσης αποκλήθηκε η πολιτική παράταξη των συντηρητικών και φιλοβασιλικών, η οποία εκάθησε στην συγκεκριμένη θέση στο κοινοβούλιο κατά την Γαλλική Εθνοσυνέλευση τον Σεπτέμβριο του 1789 και εξ αυτού κάθε κόμμα και παράταξη με συγγενή ιδεολογία.

Στην Αιολογενή Λατινική αντίστοιχη του δεξιός είναι η λέξη Dexter και στην Ιταλική η λέξη Destro η οποία διατηρεί τις ίδιες πρωτογενείς και δευτερογενής σημασίες της Ιωνικής αποδόσεως της λέξης, ήτοι δεξιός και επιδέξιος.

Η απολεσθείσα αρχική σημασία της λέξης δεξιός, στη γλώσσα μας, αποδίδεται σήμερα με την λέξη επιδέξιος, ενώ η αντιθέτου σημασίας λέξη αδέξιος εξακολουθεί να τηρεί την αρχική σημασία της, του στερούμενου δεξιότητος και ικανότητος.

Από το ριζικό Αρ – παράγονται λέξεις όπως αρετή, Άρης και άριστος. Η λέξη άριστος με την σημασία του καλλιτέρου, του ικανού για κάτι ανεξάρτητα αν αυτό είναι καλό ή κακό, κατά το άριστος μάχεσθαι, ο ανδρείος και άριστος απατάσθαι, ο εύκολα εξαπατώμενος, δίδει τη λέξη αριστερός

Αριστερός. Η λέξη μεταφέρει μαζί της και την ικανότητα για καλό και για κακό και για τον λόγο αυτό αποδίδεται και με τις λέξεις ευώνυμος, ο έχων καλό όνομα αλλά και ζερβός εκ του ζαβός που σημαίνει στραβός, με την σημασία του όχι ίσιος αλλά και πρόσθετα ανάπηρος σωματικά ή πνευματικά, τυφλός και τρελός. Η λέξη παράγεται κατά πάσα πιθανότητα από την λέξη Ζαβολιά, δηλαδή ξεγέλασμα, παρασπονδία κλπ την οποία δίδει η λέξη Διάβολος εκ του ρήματος Δια – βάλλω, συκοφαντώ, ενεργώ με πρόθεση να εξαπατήσω να ξεγελάσω. Με τον αυτό τρόπο αριστερό προσδιορίστηκε το πόδι και το χέρι που είναι αδέξιο άρα κακό σε αντίθεση με το δεξιό και επιδέξιο που θεωρείται καλό.

Αριστερά εκ τούτου είναι η συγκεκριμένη πλευρά στην οποία ευρίσκονται τα αδέξια χέρι και πόδι και η αντίστοιχη θέση και διεύθυνση. Αριστερά επίσης αποκλήθηκε η πολιτική παράταξη των ριζοσπαστών οι οποίοι κάθισαν σε αυτήν την πλευρά του κοινοβουλίου κατά τη Γαλλική Εθνοσυνέλευση του 1789 και εξ αυτού κάθε κόμμα και παράταξη που δεν είναι δεξιά.

Στην Λατινική η αντίστοιχη λέξη του αριστερός είναι Sinister και στην Ιταλική Sinistro με την πρόσθετη σημασία του καταστροφικού, του κακά υποσχόμενου.

Αριστερά και δεξιά, παντού και πάντα εχθρές, καλές ή κακές κατά περίσταση και περίπτωση αποκαλούνται όλες εκείνες οι παρατάξεις και καταστάσεις που είναι διαμετρικά αντίθετες ανεξαρτήτως αποχρώσεως, εντάσεως και ειδικών χαρακτηριστικών με μια αδιανόητη ευκολία που μπερδεύει σκόπιμα και τραυματίζει ηθελημένα. Έτσι λοιπόν αριστερός ήταν ο Μιτεράν αλλά και ο Στάλιν και αντίστοιχα δεξιός ήταν ο Ντε Γκώλ αλλά και ο Πινοσέτ. Που και που υπάρχει και ένα κέντρο που άλλοτε γέρνει αριστερά και άλλοτε δεξιά και άλλοτε εξαφανίζεται

Στην παράξενη δική μας πατρίδα η αριστερά αποκαλεί δεξιά την άλλη θέση με επιτιμητική διάθεση και η δεξιά επειδή δεν μπορεί και δεν ξέρει να ανταποδώσει τα ίσα και με τον ίδιο τρόπο, ντρέπεται που την λένε δεξιά και προσπαθεί να μιμηθεί την αριστερά και εξ αυτού το γενικό μπάχαλο του τόπου.

Γενικά σε αυτό τον τόπο φαίνεται ότι ευδοκιμούν οι ΑΔΕΞΙΟΙ, πάσης φύσεως, αποχρώσεως, διευθύνσεως και προσανατολισμού.