Εμπρός στον "έτσι" που χάραξε ο "τέτοιος"

IDIOTE και ΙΔΙΩΤΗΣ
Η λέξη ιδιώτης, παράγωγο του ίδιος (F - ιδιος), είναι σε χρήση από την εποχή του Ομήρου τουλάχιστον, μέχρι σήμερα με την αυτή σημασία. Ιδιώτης, ο ζων βίον ιδιωτικό, ο μη συμμετέχων εις τα κοινά, εις τα πράγματα της πόλεως ,του Δήμου, ο μη κατέχων δημόσια θέση.

Επειδή όμως όσοι δεν συμμετείχαν εις τα κοινά και δεν κατελάμβαναν δημόσιες θέσεις όχι μόνο δεν έχαιραν της εκτιμήσεως των συμπολιτών τους αλλά εθεωρούντο αποστασιοποιημένοι, ανοήτως διαφορετικοί, απαίδευτοι και τέλος βλάκες, η λέξη απέκτησε συν τω χρόνω και αυτές τις έννοιες:

• ιατρός ή ιδιώτης (ανεπάγγελτος)
• ποιητής ή ιδιώτης (πεζογράφος)
• πολίτης ή ιδιώτης (στερούμενος της ιδιότητας του πολίτη) κλπ.

Αυτές οι δευτερογενείς σημασίες της λέξεως εμφανίζονται το πρώτον στην διάρκεια της κλασσικής εποχής αλλά δεν διατηρούνται στην συνέχεια της εξέλιξης της γλώσσας μας. Το ίδιο όμως δεν συνέβη και στις άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες.

Έτσι λοιπόν απαντάμε στην Ευρώπη τους τύπους, idiota, idiote, idiot κλπ με την σημασία του άσχετου, του ανόητου και του βλάκα. Δεν συναντάμε όμως πλέον την αρχική σημασία της λέξης και να μη πεταχτεί ο Θρασύβουλας να μας πει ότι οι κουτόφραγκοι λένε βλάκες όσους δεν συμμετέχουν στα κοινά και εμείς αντιθέτως βλάκες λέμε
όσους συμμετέχουν, γιατί δεν είναι αλήθεια.

Κι όμως ρε Νικόλα έτσι είναι, πετάχτηκε ο πάντα απρόσκλητος Θρασύβουλας, και όχι μόνο συνέχισε αλλά από τους idiot υποψηφίους, ο λαός επιλέγει τους πιο idiot, και ξέρεις γιατί Νικόλα μου, γιατί ο λαός μας πάσχει από αθεράπευτα μαζοχιστικά σύνδρομα. Δεν πιστεύει στους θεσμούς , δεν χρησιμοποιεί την λογική και δεν ανιχνεύει τις προθέσεις. Αντιθέτως αποφασίζει με το θυμικό παρασυρόμενος από ψεύτικα διλήμματα , οράματα και παροράματα. Γι’ αυτόν το λόγο ρε Νικόλα δεν έχει νόημα να επιλέξει τους άξιους, δεν τον νοιάζει ποιος θα τον κυβερνήσει, αρκεί να μην εκλεγεί εκείνος τον οποίο δεν συμπαθεί

Αντιλαμβάνεσαι και συ φίλε που με διαβάζεις ότι ο Θρασύβουλας κάπου έχει δίκιο. Δεν θυμόμαστε μήπως εκείνη την πλειοψηφία του ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, έξω οι βάσεις του Θανάτου, ο τρίτος δρόμος που ήταν κάτι σαν τραβεστί ανάμεσα στον Χότζα και τον Καντάφι και τόσα άλλα παραμύθια; Μήπως δεν είναι η ίδια πλειοψηφία που είπε ναι σε όλα και ακόμη περισσότερο ναι στην Αμερικανική παρέμβαση στα Βαλκάνια και μόλις πρόσφατα ναι στο ΔΝΤ, ναι στην λιτότητα, ναι στην ανεργία και ναι σε ότι χειρότερο μπορούσε να μας συμβεί.

Γιατί άραγε οι ίδιοι άνθρωποι με τόση ευκολία επιλέγουν τα εκ διαμέτρου αντίθετα ενάντια στην λογική και ενάντια στο συμφέρον τους; Μα γιατί φίλε μου όπως λέει και ο Θρασύβουλας δεν έχει σημασία τι ψηφίζουμε αλλά τι δεν ψηφίζουμε. Και δεν ψηφίζουμε τον μπαμπούλα της δεξιάς ή της δήθεν δεξιάς. Μας αρκεί αυτό και ότι βρέξει ας κατεβάσει. Μία λογική γνωστή και ως «σύνδρομο της αριστεράς».

Μιας αριστεράς φτωχής πια σε ιδέες και πιστεύω, έρμαιη των παθών και των λαθών της, αποπροσανατολισμένης και ευκολόπιστης σε τέτοιο βαθμό που να αποτελεί εύκολη λεία των λαοπλάνων. Μιας αριστεράς που δεν άκουσε καν ότι ο χωροφύλακας που κτύπαγε την πόρτα του παππού της έχει πεθάνει πια, όπως και οι κκ. Στάλιν, Τρότσκι, Μάο κλπ. Αυτή δεν είναι αριστερά πια. Είναι μια ψευτοαριστερά και τα μύρια όσα κομμάτια της σήμερα λειτουργούν σαν τάπα και απαγορεύουν με τα καμώματά τους στην λαϊκή έκρηξη να εκδηλωθεί.

Και δες φίλε μου πόσους ανεπάγγελτους, πόσους κονομημένους που δεν δούλεψαν ούτε μια μέρα στην ζωή τους είχε η Βουλή μας χθες όπως και σήμερα. Πόσους που δεν πήγαν φαντάροι με διάφορα προσχήματα. Πόσους αγράμματους, άσχετους, ψευτόμαγκες και πατσαβούρια που μας κουνάνε το δάκτυλο από το βήμα της Βουλής και γενικά πόσους idiot. Και το πιο τραγικό. Πόσοι απ’ αυτούς γίνανε υπουργοί.

Μήπως ρε παιδιά έχει όντως δίκιο ο Θρασύβουλας; Μήπως πρέπει να το ξανασκεφτούμε το πράγμα μπας και στείλουμε και κανένα άνθρωπο της προκοπής να κυβερνήσει τον τόπο. Ναι ρε Νικόλα, ναι, πετάχτηκε και πάλι ο Θρασύβουλας, ναι άλλα ποιόν. Έλα ντε. Ποιόν.