Αμνήμονες

Αναζητούμε ματαίως και ανοήτως κτερίσματα μνήμης εις τα κενοτάφια των ελπίδων μας. Αμνήμονες περιφέρουμε τις προσδοκίες μας στις γειτονιές της Ευρώπης.

Εκλιπαρούμε άξεστους και άπληστους άρχοντες στις βρώμικες αυλές των παλατιών, φιλάμε χέρια άπλυτα, χαμογελάμε αμήχανα, χαϊδεύουμε τις πλάτες των σακάτηδων με συγκατάβαση και προσκυνάμε με αφοσίωση. Εδώ ο καλός Ραγιάς, διατάξτε.

Ομοίως και οι τάφοι των προγόνων, συλημένοι χάσκουν κι αυτοί κενοί. Αφήσαμε το κτήνος της απληστίας να τους ρημάξει. Χωρίς παιδεία, χωρίς ήθος και προπαντός χωρίς ιστορική μνήμη.

Που πάμε ορρέ, που πάμε;