Καλημέρα θλίψη

Μουντό και συννεφιασμένο αυτό το πρωινό, με το χαμηλό βαρομετρικό να μαζεύει μαυρίλα πάνω από τον Υμηττό. Μαυρίλα στο βουνό, μαυρίλα και στην ψυχή μας, με την Ορνέλα Βανόνι να τραγουδά «θλίψη σε παρακαλώ φύγε» και την Φρανσουάζ Σαγκάν να στέλνει την μικρή κι ατίθαση Σεσίλ σε μια μεσογειακή αμμουδιά να μετουσιώσει το Ελληνικό δράμα.

Καλημέρα θλίψη, στην Ελλάδα της κρίσης, της παρακμής και του Δημοκρατικού ελλείμματος. ( 2010 - 2013 )

Καλημέρα με,

Αυτοκτονίες: 4.000 περίπου.
Παραπομπές για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης: 1.050
Πράξεις νομοθετικού περιεχομένου: 35

Άεργοι διαχειρίζονται την εξουσία της κοινωνίας των ανέργων, με την αντιπολίτευση να παίζει “παίρνω αμπάριζα και βγαίνω” στην παιδική χαρά της γειτονιάς των αθλίων και τους καλοπληρωμένους τιποτολόγους των ΜΜΕ να λιντσάρουν όποιον αντιστέκεται στο σύστημα σε διατεταγμένες αποστολές και να πλασάρουν ευφυώς τα κουτοπόνηρα διλήμματα των αφεντικών εις τους αφελείς υποτελείς υπηκόους. Τσίμπα ρε το τυρί της φάκας. Τσίμπα.

Από την άλλη μεριά, τα ρόπαλα ντυθήκανε σημαίες, με τα κεφάλια αδειανά από ιδέες και με συνθήματα τα στόματα γεμάτα. Ξεκίνησε η λαϊκή παράτα. Εμπρός στον έτσι που χάραξε ο τέτοιος. Ο φίλος μου ο Μανώλης μου εκμυστηρεύεται ότι φοβάται πως πάμε σε έναν νέο γύρο εμφυλίου, έτσι για να μην ξεχνάμε τις παραδόσεις μας, κι εγώ αναρωτιέμαι, νομίζω δικαιολογημένα, αν θα αντέξουν αυτή τη φορά τα τείχη των αξιών που δόμησε ο πολιτισμός μας.

Το δράμα της Σεσίλ στο μεσογειακό ακρογιάλι μόλις άρχισε. Μόνο μια βροχή μας σώνει. Ας βρέξει λοιπόν, τι περιμένει. Ας βρέξει.