Επιστροφή στο Χάος

Είπα να μείνω στο νησί κι άλλο. Γιατί να βιασθώ να γυρίσω στην Αθήνα, συνταξιούχος είμαι, αλλά ο λογιστής μου είχε άλλη γνώμη. Έλα, πρέπει να κάνεις το Ε9, έφτασε ο ΦΑΠ και σε περιμένει, η ΔΕΗ με το χαράτσι έληξε στις 18 του μηνός και όπου νάναι έρχεται και το εκκαθαριστικό.

Άνοιξα το παλιό σεντούκι της γιαγιάς και κοίταξα μέσα. Κάτι πεντόλιρα κάτι δεκάλιρα κάτι ναπολεόνια, ήσαν όλα εκεί ξαπλωμένα κι αμίλητα χρόνια τώρα. Τα φύλαγε η γιαγιά να τα βρει ο πατέρας μου, τα φύλαγε εκείνος να τα βρω εγώ κι εγώ τα φυλάω να τα βρούνε τα παιδιά μου.

Βρε τι ανόητοι που είμαστε οι άνθρωποι. Τα καταχωνιάζουμε και τα φυλάμε κι είναι σαν να μην τα έχουμε. Κρίμα δεν είναι; Τα ξανακοίταξα. Έσκυψα και τα έπιασα και τα άπλωσα επάνω στο τραπέζι, έτσι χωρίς λόγο, για να δούνε λίγο φως.

Νίκοοοοοοοοο! Η φωνή της γυναίκας μου με επανέφερε στην τάξη: τι κάνεις εκεί τρελάθηκες. Όχι αποκρίθηκα αλλά το σκέφτομαι. Τι σκέφτεσαι δηλαδή αποκρίθηκε έντρομη, αυτά είναι για τα παιδιά, δεν τ’ ακουμπάμε.

Ναι έτσι είχαμε πει αλλά πολλές φορές δεν μπορούμε να κρατήσουμε τις υποσχέσεις μας. Ανάγκας και θεοί πείθονται. Με την επιχείρηση κλειστή πλέον, την σύνταξη κουτσουρεμένη, τα ακίνητα ξενοίκιαστα, τα παιδιά άνεργα και τους φόρους στο διπλάσιο να συνοδεύονται με ΦΑΠ, χαράτσια εισφορές αλληλεγγύης, φόρους πολυτελούς διαβίωσης και ότι άλλο μπορεί να βάλλει ο νους του πιο διεστραμμένου ανθρώπου στον πλανήτη, τι μου ζητάς.

Τα λεφτά δεν φτάνουν, κάτι πρέπει να πουλήσουμε και το μόνο που πουλιέται σήμερα είναι ο χρυσός και η ανθρώπινη τιμή και αξιοπρέπεια. Διαλέγεις τι πουλάμε. Και μετά; Μετά έχει ο Θεός, μπορεί και να πεθάνει και να γλιτώσουμε. Σωστά κι αν δεν πεθάνει εκείνος θα πεθάνουμε εμείς και θα ζητά και φόρο κληρονομιάς απ’ τα παιδιά μας.

Εφιάλτης ήταν. Η γιαγιά δεν έχει αφήσει κανένα σεντούκι. Απλώς ήμουν αραχτός στον ίσκιο που ρίχνει το αρμυρίκι στα μαύρα βότσαλα από βασάλτη κι αποκοιμήθηκα. Λεφτά υπάρχουν. Δεν το είπε μόνο ο Γιωργάκης. Δεν το επαναλαμβάνει συχνά εκείνος ο άλλος ο μικρός ο Αλέξης που νομίζει ότι είναι ακόμη φοιτητής και μιλάει στο αμφιθέατρο του Πολυτεχνείου, το λέει και ο Υπουργός των Οικονομικών: Εφέτος θα έχουμε πλεόνασμα και θα το μοιράσουμε στους φτωχούς.

Για δες ρε κάτι ευαισθησίες. Του χρόνου να δεις πόσο πλεόνασμα θα έχεις Γιαννάκη που πέρασες στη ζούλα την αύξηση των φόρων για τα εισοδήματα του 2013 και τα σαΐνια στην Τι- βου έκαναν τουμπεκί για να σου βάλλουν πλάτη. Ακόμη δεν είδαμε τίποτα. Του χρόνου θα κλάψουνε μανούλες.

Ναι λεφτά υπάρχουν λοιπόν αλλά τα έχουν άλλοι. Από εμάς απλώς τα ζητούν κι όποιος έχει δίνει, οι άλλοι τα χρωστάνε. Στον πρώην σύντροφο Υπουργό των οικονομικών απαντά από το παρελθόν η φωνή του μακαρίτη παππού Παπανδρέου : Στην Ελλάδα ευημερούν οι αριθμοί. Σαν να μην πέρασε ούτε μια ημέρα από τότε.

Τι να κάνω κι εγώ, νόμιζα πως εκεί που ήμουν θα είχα γλιτώσει. Ψευδαισθήσεις. Τα μαζέψαμε και πήραμε το καράβι. Νάμαστε πάλι πίσω στο Χάος. Και βρήκα όλους τους φίλους στο αναρρωτήριο. Ο Μανώλης έπαθε εγκεφαλικό όταν είδε τον ΦΑΠ τριών ετών στις 45 χιλιάδες, ο Κώστας ζαλίστηκε και έπεσε από τη σκάλα και έσπασε το πόδι του όταν άνοιξε τον φάκελο και είδε το εκκαθαριστικό της εφορίας και ο Μαρίνος είναι στο Ωνάσειο με έμφραγμα για ανάλογο λόγο.

Στο παλιό στέκι πίνω σήμερα καφέ μόνος μου, σκέφτομαι τους φίλους μου και δοξάζω τον Θεό που είμαι ακόμη ζωντανός και αντέχω.