Σε ήχο πλάγιο του τετάρτου

Πολυσήμαντη αυτή η Μεγάλη Τετάρτη. Ημέρα αφιερωμένη στην αμαρτωλή που μεταμεληθείσα εμύρανε τους πόδας του Κυρίου. Ημέρα που ο Χριστός της αγάπης αυτοταπεινώθηκε γονυπετής μπροστά στους μαθητές του, που μοιράστηκε το τραπέζι της αγάπης μαζί τους και προσευχήθηκε περιμένοντας την προδοσία του Ιούδα και το επερχόμενο συμβολικό τέλος, μα και πρωτομαγιά. 

Και εγώ καθώς προσμένω όπως κάθε πρωινό, το πρώτο φως της αυγής να προβάλει πίσω από την μικρή πυραμίδα, εκεί κάπου στο μέσον του Υμηττού, με συνοδεύει ακόμη ο πλάγιος του τετάρτου ήχος του χθεσινοβραδινού τροπαρίου της Κασσιανής, με συνεπαίρνει και σιγομουρμουρίζω τον γλυκόσυρτο ίσο καθώς αναρωτιέμαι: πόσοι συμβολισμοί Θεέ μου.

Η αγάπη των ταπεινών και η ψυχική κάθαρση της προσευχής μαζί με την προδοσία που είναι ανθρώπινη κι αυτή και πάντα επίκαιρη. Η Περσεφόνη άνοιξη με την έκρηξη των χρωμάτων και των αρωμάτων της φύσης να δίδει ξανά την ζωή στο μαγιόπουλο του Ελληνικού χωριού, στον Ευάνθη Θεό που κάποτε ήταν ο Διόνυσος και σήμερα είναι ο Χριστός που θα αναστηθεί ξανά συμβολικά, όπως κάθε χρόνο, για να δώσει ελπίδα και κουράγιο σε αυτούς που το έχουν ανάγκη: στους ταπεινούς και στους καταφρονεμένους.

Κι εσείς κορίτσια του τόπου μας ως άλλες κανηφόρες τους ανθούς να συλλέξετε για να στολίσετε τον προσωρινό ύπνο του θανάτου, στο ξέφωτο του δάσους των ψυχών μας και τον επιτάφιο ύμνο των γενεών όλων των Σελλών να τραγουδήσετε μέχρι το βράδυ του Σαββάτου, το βράδυ της Ανάστασης.

Από την Τετάρτη ως το Σάββατο, τα σύγχρονα Θεσμοφόρια, μια μόνη στιγμή που είναι μια διαδρομή, που συμβολίζει μια θυσία και σηματοδοτεί μια προσδοκία δικαίωσης που την αξίζουν όσοι με ταπεινότητα διάγουν και με αγάπη αγκαλιάζουν τους συνοδοιπόρους, στο σύντομο μα συναρπαστικό αυτό ταξίδι της ζωής.

Εκεί μας περιμένει η υπέρβαση, στις εκκλησιές που είναι ταυτόχρονα οι ταπεινές αυλές των φτωχικών και ζηλευτοί κήποι Επικούρειοι, άμβωνες γνώσεις και πνευματικής αναζήτησης.