Η πέτρα και τ’ αυγό!

(Aφιερωμένο σε όλες τις ευαίσθητες δυνάμεις, που η δύναμη της ενωμένης ισχύoς τους, αποκαθηλώνει… εν μια νυκτί τους "ευάλωτους" τελικά ισχυρούς, ως τα χθες… αποτρόπαιους ογκόλιθους δυνάστες).

Είναι συνήθης η αλαζονική φράση, περί της "ισχύος" της πέτρας και της  "αδυναμίας" του αυγού, όταν ο κάθε αδύναμος εξουσιαζόμενος, οποιουδήποτε χώρου, παίρνει τ’ αμπάριζα να συγκρουσθεί με την δύναμη της πέτρας!

Προβάλλεται δε από το κάθε εξουσιαστικό κατεστημένο, πάντοτε με συγκαταβατικό και καθ’ όλα μειλίχιο ύφος, ως απαύγασμα σοφίας, συνετής πρακτικής, η μεγαλόστομη φράση:

«Όταν η πέτρα πέσει στο αυγό, σπάει το αυγό, όταν το αυγό πέσει στην πέτρα, σπάει πάλι το αυγό».

Η φιλοσοφία της φράσης έγκειται, στο να καταστήσει τον αδικηθέντα, ψυχικά μαινόμενο ταύρο, σε άβουλο αρνί…, προς όφελος πάντοτε βεβαίως - βεβαίως… της πέτρας, συγνώμη. του εξουσιαστή ήθελα να πω…

Πέτρα ο ισχυρός, αυγό ο αδύναμος…

Έτσι ο κάθε ισχυρός λάτρης της επικείμενης φράσης, τσαλαπατά παντοιοτρόπως το συναίσθημα, και την αξιοπρέπεια των γύρω αυτού και γίνεται ειδεχθής φονική πέτρα ψυχών και σωμάτων.

Γίνεται πέτρα ισχύος, αδιάκοπης πρόσκρουσης των εύθραυστων αυγών, και κομπάζοντας ανακοινώνει, το αποτέλεσμα της κάθε ευτελούς νίκης του.

Αυτή η αλαζονική επίδειξη ισχύος, με ότι αυτό συνεπάγεται, τον διαστρεβλώνει και τον κάνει να νοιώθει άτρωτος. Τώρα αυτό το νοσηρό, εδώ που τα λέμε, χρήζει περαιτέρω διερεύνησης, αλλά αυτό ως αντιλαμβανόμαστε όλοι, αγαπητοί αναγνώστες, είναι αντικείμενο μελέτης των ψυχολόγων, των ψυχιάτρων, των ειδικών τέλος πάντων και όχι δικό μας, ως αναρμόδιοι γι' αυτό το φαινόμενο!

Γιατί πράγματι είναι φαινόμενο και μάλιστα νοσηρό, γιατί αν δεν είναι φαινόμενο, τι άλλο μπορεί να είναι.
Πάντως κολοκυθιά σίγουρα δεν είναι…

Είναι φαινόμενο από καταβολής κόσμου και μάλιστα κάκιστο γιατί, καλλιεργούμενο έφθασε να αγνοεί επιδεικτικά, το "υπέρ αδυνάτου δίκαιο".

Αγνοεί τη ρύση του Σωκράτη περί του κακού, που μόνο οι ανόητοι το πράττουν αφού, έτσι κι αλλοιώς μια μέρα σαν κεραυνός θα πέσει πάνω στο κεφάλι τους.

Αγνοεί το «ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον».

Αγνοεί ότι πάνω από όλους και όλες τις επί γης εξουσίες, υπάρχει το δίκαιο της κρίσης του Δημιουργού.

Υπάρχει –άσχετα αν δεν το πιστεύουν οι αλαζόνες- και ευτυχώς που υπάρχει… η «Θεία Δίκη»… και το συνεπακόλουθο καταστροφικό "Βατερλώ"!!!

Η δύναμη του πληττόμενου αδύναμου, είναι η πίστη στο αναφαίρετο δικαίωμα, του δίκιου του.
Η πίστη στο αναδυόμενο λαμπερό φως της αλήθειας, που αποκαλύπτει την όποια όζουσα ασκήμια, και ως άλλος από μηχανής θεός, σύγχρονης τραγωδίας επιφέρει την κάθαρση, και άμεσα την εκμηδενίζει!

Ανεπιφύλαχτα θεωρούμε, πως το δίκαιο της ενωμένης δύναμης της ισχύος, των κατά τ’ άλλα, "εύθραυστων αυγών", λερώνει ανεπανόρθωτα το διαβρωμένο πορώδες σώμα, της αλαζονικής πέτρας, με τα γνωστά δύσοσμα αποτελέσματα.

Ευτυχώς –Θεία Πρόνοια θεωρούμε εμείς- ήρθε ο πολυπόθητος καιρός, εκ βάθρων να αναθεωρηθεί το αλαζονικό κατεστημένο "έτσι κι αλλοιώς"- σαν εξουσιαστικό παιχνίδι τρίλιζας- περί της "εκ φύσεως" της δύναμης της πέτρας.

Κοντολογίς, αν ψυχανεμιζότανε στο ελάχιστο η πέτρα τι την περιμένει, θα καθόταν αυτή, ήσυχη στ’ αυγά της και δεν θα κυλιόταν επιδεικτικά δεξιά και αριστερά, σαν δύναμη ισχύος προκειμένου να σπάει αυγά!

Θα καθόταν ήρεμα σαν κλώσα στ’ αυγά της, για να μην πάθει αυτό που δεν φανταζόταν, τη γελοιοποίηση δηλαδή, από την αναδυόμενη οσμή του θείου, της "αυγουλίλας" παναπεί, που την καθιστά βρώμικη στο βλέμμα, και στην όσφρηση άκρως αηδιαστική!!!

ΥΓ1: Όταν το πάλαι ποτέ στα εργασιακά μου χρόνια, εμφανίστηκε ένα διευθυντικό  "αυταρχικό" (το παραδέχθηκε στο συμβούλιο και η ίδια λέγοντας το αμίμητο: «και βέβαια είμαι αυταρχική αφού είμαι Διευθύντρια) φαινόμενο, προσπαθούσαν καλοπροαίρετα να με "συνετίσουν" από την φόρα που είχα πάρει προβάλλοντας μου το δόγμα της ρύσης του αυγού και της πέτρας, που με έκανε ομολογώ περισσότερο έξαλλη, μιας και το δικό μου πιστεύω ήταν, είναι και θα είναι, το "υπέρ αδυνάτου δίκαιο’’.

Στο τονισμό δε του εύθραυστου αυγού, που σπάει όταν συγκρουσθεί με την πέτρα, έλεγα - κραυγάζοντας - ότι η πέτρα κάποια στιγμή από τα σπασμένα αυγά… θα βρωμίσει… όπερ και έγινε….

Από την πρώτη στιγμή πολέμησα –με συναδελφική συμπαράσταση - και άριστη δουλειά και φυσικά… με καυστικές ως προς την συμπεριφορά της, αναφορές επί αναφορών, για τρία περίπου ψυχικώς φθοροποιά έτη, με τελικό αποτέλεσμα την δημιουργία δεύτερης διευθυντικής θέσης, για την απόσπασή της, σε άλλο μεγάλο Νοσοκομείο.

Σημείωση:
Η παραπάνω αναφορά έγινε για να τονισθεί, ότι παντού μπορεί να υπάρχουν τα πάντα. Αυτό που μετράει είναι η καθαρή συνείδηση, που οπλίζει με λιονταρίσιο θάρρος, τον πληττόμενο προκειμένου να αντέξει τον χρονοβόρο αγώνα που θα τον δικαιώσει.

Από τότε στις επόμενες δυσκολίες που αντιμετώπισα… πάντα παλεύοντας έλεγα, πως μετά τον Γολγοθά έρχεται … Λαμπροφόρα και η ΑΝΑΣΤΑΣΗ!