Πολιτικοί ιδιοτελείς και λίαν ανεπαρκείς

«Ουδέν κακόν αμιγές καλού και ουδέν καλόν αμιγές κακού…», η γνωστή ρήση των Στωικών Φιλοσόφων που πίστευαν στον συμπαντικό νόμο της Λογικής…, είναι όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρη...!

Το κακό και λίαν απεχθές μνημόνιο, – στην πρώτη ή την δεύτερη έκδοσή του – , μέσα στις τόσες πολλές κακές κι αρνητικές συνέπειές του, είχε και μια καλή…, κάλλιστη. Ανέδειξε, σε όλο της το μεγαλείο την προσωπική ιδιοτέλεια, την τεχνοκρατική ανεπάρκεια και την κοινωνική αναξιοπρέπεια των πολιτικών μας. Της πολιτικής ελίτ που ανέθρεψε η γενιά του πολυτεχνείου και μεγαλούργησε στην πρώτη μεταπολιτευτική περίοδο, μετά το 1974.

Μέρες τώρα, οι τριακόσιοι της βουλής ερωτούν και διερωτώνται ποιος τάχα είναι ο συνάδελφός τους που κατέθεσε σε τράπεζα του εξωτερικού 1 εκατ. Ευρώ ενώ η πατρίδα κινδύνευε με πλήρη κι ασύντακτη πτώχευση. Από την πλευρά τους, οι έλληνες πολίτες υποψιάζονται εκατοντάδες, αν όχι και μυριάδες, άλλους πολιτευτές της δεκάρας ή επιχειρηματίες μιας θολής, αδιαφανούς και μιζαδόρικης οικονομικής ανέλιξης ότι έπραξαν κάτι το παρόμοιο η συναφές. Κι όμως, αυτός ο κάποιος – ανάξιος καθόλα εκπρόσωπος στο εθνικό μας κοινοβούλιο - κρύβεται στο αναξιοπρεπές λαγούμι του, άβουλος κι άτολμος να αναλάβει δημόσια κι αντρίκια τις ευθύνες του, επιτείνοντας τις όποιες υποψίες κι οξύνοντας τα ήδη τεταμένα πνεύματα μια αδίκως και πλήρως χειμαζόμενης κοινωνίας .

Μέσα στη γενικευμένη οικονομική και κοινωνική παραζάλη, εμφανίζεται αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κι επί χρόνια κορυφαίος υπουργός να δηλώνει ευθέως κι ανερυθρίαστα πως τάσσεται υπέρ της απώλειας της εθνικής μας κυριαρχίας. Κι η ομολογία, προστίθεται στο γενικό ξάφνιασμα από μια υπουργό παιδείας που χρωστάει μεν τα διδακτικά βιβλία σε όλες τις βαθμίδες της δημόσιας εκπαίδευσης κι ωσάν τίποτε να μην συνέβαινε διεκδικεί την αρχηγία του κόμματός της. Ακριβώς, όπως κι έτερος σύντροφός της που υπέγραψε τη σημαντικότερη και καθοριστικότερη σύμβαση της σύγχρονης Ελλάδας χωρίς καν να την διαβάσει. Ακριβώς όπως κι έτερος σύντροφός της με τις ίδιες, αν όχι και μεγαλύτερες, φιλοδοξίες, που αποδήμησε πλήρως το σύστημα υγείας και κοινωνικής ασφάλισης.

Πέραν όλων αυτών, ένα από τα κυβερνώντα κόμματα, παρά την μακρόχρονη κυβερνητική του θητεία και τα μη εξυπηρετούμενα τραπεζικά δάνεια, δεν μπορεί να στήσει εσωκομματικές κάλπες για την ανάδειξη του νέου προέδρου επειδή έχει άδεια ταμεία.

Πάντα ταύτα μπορούν να κριθούν ως πρωτοφανή και σημαντικά.
Φαντάζουν όμως ασήμαντα και μηδαμινά μπροστά σ έναν ψεύτη πρώην πρωθυπουργό που ανεδείχθη στην ηγεσία του κόμματός του « κληρονομικώ δικαιώματι », έταξε λαγούς και πετραχήλια για να καταλάβει την εξουσία, με το περίφημο, κι ιστορικό πια, σλόγκαν…, « λεφτά υπάρχουν ». Κι όταν την ανέλαβε παρέδωσε, - μετά από κρυφή και προσωπική διαπραγμάτευση – την πατρίδα στην αγκαλιά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου -, για να εξυπηρετήσει αλλότριους σκοπούς.

Έκτοτε, η χώρα βρίσκεται σε μια πρωτοφανή και πρωτόγνωρη περιπέτεια. Η κοινωνία παλεύει στην δίνη μιας κρίσης για την οποία καμιά ευθύνη δεν την βαρύνει. Κι όμως, πρωθυπουργός, κυβέρνηση και κυβερνώντα κόμματα υπακούουν τυφλά στις θελήσεις των ξένων κι αδυνατούν να αρθρώσουν δική τους εναλλακτική πρόταση.

Είναι πραγματικά μειωτικό για την πατρίδα, για την πολιτική ελίτ και για ολόκληρη την κοινωνία μας να συνασπίζονται όλες οι πτέρυγες του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου υπέρ των ελλήνων, αναζητώντας λύση στο εθνικό μας πρόβλημα…, « επειδή οι πολιτικοί μας δεν έχουν σχέδιο εξόδου από την κρίση…»…!!!
Δυστυχώς, οι πολιτικοί μας…, « ζυγίστηκαν…, μετρήθηκαν…, κι ευρέθησαν ολιγοβαρείς…»…!!!
Κι αυτή είναι η προσφορά του, του καθ' όλα τα άλλα επαχθούς, μνημονίου…!!!