Κοντά στο νου κι η γνώση

Αφορμή γι' αυτό το άρθρο υπήρξε ανάρτηση μιας ιδιοκτήτριας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι νοικιάζει το σπίτι της αλλά μόνο σε Έλληνες χωρίς να περιμένει ασφαλώς αυτό που θα ακολουθούσε κάτω από την ανάρτησή της. 

Σχολιαστές, άνδρες και γυναίκες, τη "στόλισαν" με διάφορα περί ρατσισμού και ανθρωπισμού, χωρίς να σκεφθούν πως η γυναίκα αυτή, ως εκμισθώτρια του ακινήτου, το οποίο ποιός ξέρει πόσα χρόνια μάτωσε για να το ξοφλήσει στις τράπεζες, μπορεί να είχε καεί στο χυλό και γι' αυτό φυσούσε και το γιαούρτι.

Δικαιολογημένα λοιπόν, απάντησε κι αυτή ότι, ο βασικός λόγος που το κάνει είναι γιατί τον Έλληνα μπορεί να τον βρει κι έτσι μειώνεται σε μεγάλο βαθμό ο κίνδυνος για "φέσια" ή, ζημιές που πιθανόν να προκύψουν, και μάλιστα σ' αυτούς τους "υπέροχους" καιρούς που ζούμε, ενώ τον ξένο, όχι.

Για να δούμε, όμως, τι συμβαίνει σε άλλες χώρες της ΕΕ.  Για να νοικιάσει σπίτι κάποιος, όχι ένας πολίτης τρίτης χώρας, αλλά πολίτης χώρας πλήρους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απαιτούνται, μεταξύ άλλων, επίσημα έγγραφα, που να αποδεικνύουν όχι μόνο ότι εργάζεται νόμιμα αλλά και τον μισθό που παίρνει, ώστε να μπορεί να πληρώνει πέρα από το μίσθωμα του σπιτιού και όλα τα υπόλοιπα της καθημερινότητάς του.

Σε ότι αφορά δε, παιδιά που πάνε για μεταπτυχιακές σπουδές και ειδικότητες στην επιστήμη τους, πριν από την εγγραφή τους στο πανεπιστήμιο απαιτείται επίσκεψη στο Δημαρχείο της πόλης όπου πρέπει να καταθέσουν τα στοιχεία εκείνα που αποδεικνύουν ότι έχουν στέγη για να πάρουν το σχετικό έγγραφο ότι είναι πλέον εγγεγραμμένοι ως κάτοικοι στο δήμο που βρίσκεται το πανεπιστήμιό τους.

Αυτά σε γενικές, αλλά βασικές, γραμμές συμβαίνουν σε χώρες που φροντίζουν και ελέγχουν ποιον βάζουν στη χώρα τους και στα σπίτια τους, κατ' επέκταση.