Αριστερά και ιδιωτικά πανεπιστήμια

Προσπαθώ να καταλάβω, τι είναι αυτό που πεισματικά και επίμονα κάνει τους κυβερνήτες Συριζα-Κουικ και άλλες αριστερές δυνάμεις να αρνούνται την συνταγματική αλλαγή, που να επιτρέπει την λειτουργία των ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Ένας θεσμός που υπάρχει σε όλο τον κόσμο με μεγάλη επιτυχία.

Συγκλονίστηκα, παρακολουθώντας στη Βουλή τη σχετική συζήτηση, όπου ο αντιπρόεδρος της ΝΔ κατέθεσε μελέτη της UNESCO, του 2009, που δείχνει, ότι μόνο τέσσερις χώρες στον πλανήτη απαγόρευαν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. «Είναι η Β. Κορέα, η Κούβα, το Μπουτάν και η Ελλάδα.

Μετά δε το 2009, δηλαδή το 2011 στην μεν Β. Κορέα πήγε ένα αμερικανικό πανεπιστήμιο, το 2013 το Μπουτάν έβγαλε διαφήμιση για ιδιωτικό πανεπιστήμιο και το 2017 η Κούβα υπέγραψε συμφωνία ανάμεσα στο Πανεπιστήμιο στην Αβάνα με το Χάρβαρντ».

Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις για το γεγονός της σταθερής τους άρνησης και μην δέχεστε την δήθεν "προστασία των λαϊκών συμφερόντων" που διακηρύττουν, σε μια δημόσια δωρεάν παιδεία, που έχει καταντήσει πανάκριβη και απαγορευτική για τα λαϊκά στρώματα.

Θεωρώ, πως η σταθερή τους άρνηση πηγάζει από το γεγονός, πως οι χώροι των δημόσιων πανεπιστημίων είναι χώροι εκπαίδευσης της κυριαρχούσας αριστερής νοοτροπίας και κουλτούρας, που υπάρχει στον δημόσιο βίο... 

Εκεί γίνεται ο ιδεολογικός, κομματικός έλεγχος και καθοδήγηση της μελλοντικής συμπεριφοράς και της ψήφου τους. Διαφορετικές φωνές αν τολμήσουν να εμφανιστούν μέσα στους χώρους τους, αντιμετωπίζονται δυναμικά και εξαφανίζονται.. 

Αυτός είναι πιστεύω ο λόγος, που όσο υπάρχει αριστερά δεν πρόκειται ποτέ να συνηγορήσουν να γίνουν με συνταγματική διάταξη επιτρεπτά τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Οτιδήποτε άλλο και να λένε είναι απλά προφάσεις και μπόλικο σανό για το πόπολο.