Γιατρέ μου δεν είμαι καλά...

Γιατρέ μου δεν είμαι καλά! Είμαι άρρωστη. Νιώθω ιλίγγους και το στομάχι μου ανακατώνεται.

Περιμένω γιατρέ μου να με κάνουν καλά, να με σώσουν, όπως μου λένε μέρες τώρα, ο Βαγγέλης, ο Αντώνης, ο Αλέξης, ο Φώτης και ο Πάνος. 

Μα αυτοί, αντί να με κάνουν καλύτερα, με κάνουν και νιώθω πιο άρρωστη γιατρέ. 

Τους είδα όλους σήμερα γιατρέ, έναν - έναν στην τηλεόραση. Εκείνο που με τσαντίζει όμως και με αρρωσταίνει ακόμα περισσότερο είναι που είπαν όλοι πως  ενώ κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια να με σώσουν,  δεν τα κατάφεραν". 

Ο Βαγγέλης μου είπε κατασυγχισμένος, τόσο πολύ που τα μάγουλά του είχαν κρεμμάσει από τη στενοχώρια του, πως έκανε μεγάλη προσπάθεια να με σώσει αλλά ο Αλέξης κι ο Φώτης δεν έβαζαν ένα χεράκι. Με τίίποτα. 

Ο Αντώνης πρωί - πρωί μου κούναγε  ένα χαρτί  (non paper το είπανε) και τα 'ριχνε στον Πάνο, κι ο Πάνος  έλεγε ότι ενώ ήθελε να μπει στο παιχνίδι της σωτηρίας μου, ο Βαγγέλης κι ο Αντώνης δεν τον έβαζαν σέντερ φορ που ήθελε αλλά στην άμυνα και πίσω - πίσω. 

Ο μειλίχιος Φώτης κατέβαλε κι αυτός τεράστια προσπάθεια να με σώσει αλλά ήθελε η συνταγή του φαρμάκου να είναι γραπτή. Κι επειδή ο Βαγγέλης και ο Αντώνης είχαν υπογράψει κι άλλα χαρτιά, κι άλλες "συνταγές" δεν.... ήθελαν.

Στο τέλος, είδα και την Αλέκα να λέει πως το παιχνίδι της σωτηρίας μου είναι στημένο!

Γιατρέ μου δεν είμαι καλά! Τι να κάνω; Αυτοί πάνε να με πεθάνουν. Μήπως να πω τουρκιστί, που είναι και της μόδας, άϊ σιχτίρ, μπας και νιώσω καλύτερα;

Ε, γιατρέ μου, τι λές;