Σύλλογοι και Δημ. Συμβούλιο σε ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής στα 3Β

Εδώ ο κόσμος χάνεται κι αυτοί συζητούν πως θα ρίξουν τα κάγκελα στην α' πλαζ της Βούλας και το μαντρότοιχο του ΑΣΤΕΡΑ στη Βουλιαγμένη.

Ο λόγος για τη συζήτηση γύρω από τις δράσεις, που θα αποφασίσει να αναλάβει η Επιτροπή που συστάθηκε για την προάσπιση του παραλιακού μετώπου της πόλης Βάρης - Βούλας - Βουλιαγμένης αλλά και γενικότερα.

Δημοτικό συμβούλιο της Τετάρτης 3-4-2013. Στην αίθουσα του Δημαρχείου εκπρόσωποι των Εξωραϊστικών Συλλόγων των τριών πόλεων, κυρίως όμως της Βούλας. Έχει παράδοση και κρατάει τα σκήπτρα η Βούλα.

Στη μέση η κάμερα. Δεξιά οι εκπρόσωποι των ΜΜΕ. Τέλειο σκηνικό! Η παράσταση αρχίζει...

Γιατί περί παράστασης πρόκειται.

"Να ρίξουμε τα κάγκελα", "να δώσουμε τις παραλίες στους συλλόγους να τις φυλάνε, να τις καθαρίζουν και να τις λειτουργούν", "να κάνουμε προσφυγή στο ΣτΕ", "να φωνάξουμε τις κάμερες", "να κινητοποιήσουμε τις μάζες", "επιχειρείται βίαιη εμπορευματοποίηση, να την εμποδίσουμε", "να κάνουμε διαδήλωση έξω από τον ΑΣΤΕΡΑ", πρότειναν κάποιοι σύμβουλοι. Ανάμεσα στα παραπάνω ακούστηκαν και κάποιοι πιο ψύχραιμοι "αν αύριο πρωί μας δώσουν τις παραλίες όλες τι θα κάνουμε;  Πώς θα τις διαχειριστούμε, όπως τις καντίνες της Βουλιαγμένης, τα μαγαζιά κλπ". (Νιτερόπουλος). "Να δούμε τι μπορούμε να διεκδικήσουμε και τι όχι" (Καραγιώργος). Φροντίστε να μην κάνετε τον ξενοδόχο αλλά να είστε δήμαρχος της πόλης είπε η Ηλέκτρα Τσιριγώτη απευθυνόμενη στο δήμαρχο Σπύρο Πανά.  

Κι από κοντά και οι σύλλογοι. Συλλογικότητες ακούσαμε να τους αποκαλούν. Μερικές εκ των οποίων ακούσαμε να τις αποκαλούν και απλώς "σφραγίδες" (Δαβάκης). 

Η αποθέωση των συλλογικοτήτων λοιπόν. "Να ξηλώσουμε και το ΝΟΤΟ είπε ένας εκπρόσωπος, γιατί από κάτω έχει αρχαία". "Να δημιουργήσουμε ένα κίνημα" (τι ακριβώς δεν καταλάβαμε), "να δοθεί δημοσιότητα και να γίνουν κινηματικές δράσεις", "έχουμε πόλεμο, σε δύο χρόνια δεν θα υπάρχει τίποτα ελληνικό. Πρέπει να πείσουμε ότι θέλουμε τις παραλίες" είπε κάποιος άλλος, "όχι απλά για να απαγγέλουμε ποιηματάκια  και να κάνουμε τσάρκες. Χρειαζόμαστε θέσεις εργασίας". 

Στις ίδιες αρχικές θέσεις του συνδυασμού του δήλωσε ότι παραμένει ο Δήμαρχος Σπύρος Πανάς, δηλαδή ανοιχτές παραλίες, είπε όμως ότι αν δεν κινητοποιηθεί ο κόσμος, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα.

Για ανικανότητα τον κατηγόρησε ο Γρ. Κωνσταντέλλος, να μην είναι υπερβολικοί και να προβάλλουν σοβαρά επιχειρήματα ζήτησε ο αρχαιολόγος - ιστορικός κ. Διονυσόπουλος.

Τελικά, όλα τα ακούσαμε σ' αυτό το δημοτικό συμβούλιο. Για ξεπούλημα, για βίαιη εμπορευματοποίηση, για επαναστατικές πρακτικές, κλπ. Το μόνο που δεν ακούσαμε ήταν τι θα μπορούσε να διεκδικήσει ο Δήμος σαν αντισταθμιστικά οφέλη, μέσα  από το σημερινό περιβάλλον, που ούτως ή αλλιώς, θέλουμε δεν θέλουμε, έχει πάρει το δρόμο της αξιοποίησης, της εμπορευματοποίησης ή όπως αλλιώς θέλουν να το ονομάσουν.

Οι πρακτικές τύπου Κορτζίδη, ρίχνουμε πέντε μέτρα κάγκελα και κάνουμε απεργία πείνας, το μόνο αποτέλεσμα που είχαν, ήταν μία πλαζ ελεύθερη που δεν πατάει κανένας ντόπιος και ένας υπάλληλος του Δήμου που έχασε τη δουλειά του, γιατί συνεπαρμένος από το "επαναστατικό πνεύμα" του Δημάρχου του, κατέστρεψε ιδιωτική περιουσία, για την οποία καταστροφή καταδικάστηκε και με τις νέες διατάξεις του "Καλλικράτη" έχασε τη δουλειά του, απολύθηκε.

Α, κέρδισαν και μερικά κιλά λάδι από τις χίλιες ελιές που φύτεψαν στον "αυτοδιαχειριζόμενο αγρό" του Ελληνικού.

Αυτή την ανάπτυξη οραματιζόμαστε για τα παιδιά μας;  Έτσι θα κρατήσουμε τους νέους ανθρώπους στην Ελλάδα;  Δυστυχώς, το μοντέλο, λίγο ψωμί, λίγο ήλιο, λίγη θάλασσα και τ' αγόρι μου ή το κορίτσι μου αντίστοιχα, τελείωσε. Η εποχή της ευδαιμονίας έληξε.

Ας κοιτάξουμε προς τη μεριά της ανάπτυξης, και να δούμε πως η πόλη μπορεί να εκμεταλλευτεί, όσο καλύτερα μπορεί, το ενδιαφέρον που δείχνουν για τα κάλη της.

Όσο για τη διαπαραταξιακή επιτροπή που διευρύνθηκε κι άλλο, θυμίζει αυτό που είπε κάποιος:  Αν δεν θέλεις να κάνεις κάτι, φτιάξε μια επιτροπή. Όσο δε μεγαλύτερη, τόσο καλύτερα.

Υ.Γ.  Αναρωτήθηκε κανείς από τους δημοτικούς άρχοντες που πλειοδότησαν  σε επαναστατικότητα, τι θέλει η πλειοψηφία των πολιτών που δεν ανήκει στις συλλογικότητες; Μήπως οι απόψεις τους είναι εκ διαμέτρου αντίθετες μ' αυτές που εκφράζουν οι σύλλογοι;